Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη
Εκδόσεις Ερωδιός
Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειο
Ερμού 61
54623 Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2310 282 782
Φαξ: 2310 240 331
Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειο
Ερμού 61
54623 Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2310 282 782
Φαξ: 2310 240 331
Το βιβλίο Στα Χνάρια των Κομνηνών της Μαρίας Μαυρίδου - Καλούδη, είναι ένα ιστορικό Μυθιστόρημα, αφιερωμένο στους εκ Κερασούντας του Πόντου παππούδες της, διανθισμένο με ποντιακούς διαλόγους και αναφέρεται στον ξεριζωμό και την γενοκτονία των ποντίων, στα βάσανα τους και στην νέα αρχή που έκαναν, όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν από την χατζάρα του Τούρκου. Για να θυμούνται οι παλιοί, και να γνωρίζουν οι νέοι.
...Έσκυψες και με δέος γέμισες τη χούφτα σου
με χώμα από την αυλή σου.
Το έβαλες στο ποτισμένο από τα δάκρυά σου μαντίλι,
και το έκρυψες στον κόρφο σου,
στο μέρος της καρδιάς,
πεπεισμένος ότι έκρυψες ένα πουγκί ατόφιο χρυσάφι.
με χώμα από την αυλή σου.
Το έβαλες στο ποτισμένο από τα δάκρυά σου μαντίλι,
και το έκρυψες στον κόρφο σου,
στο μέρος της καρδιάς,
πεπεισμένος ότι έκρυψες ένα πουγκί ατόφιο χρυσάφι.
Γέμισες και τις τσέπες σου
με πέντε βούρας λεπτουκάρε όλο και όλο,
και τράβηξες για το δρόμο της προσφυγιάς.
Αργότερα, στα καινούργια χώματα,
ξετύλιξες το μαντίλι, το ξαναπότισες με δάκρυα και
το εναπόθεσες ευλαβικά στη γη.
Το χώμα στο φως του ήλιου λαμπύρισε, σαν χρυσάφι.
Το ανακάτεψες με την καινούργια σου πατρίδα
και το ζύμωσες με το απόσταγμα της ψυχής σου.
«Θα βυθίσω μια χούφτα φουντούκια που κατάφερα
και έφερα μαζί μου», μονολόγησες.
«Με μαγιά το χώμα της Πατρίδας μου,
θα βλαστήσουν, θα γίνουν δέντρο.
Όταν όμως το δέντρο βγάλει ρίζες βαθιές,
τότε θα έχω κι εγώ ριζώσει για πάντα εδώ.
Τότε θα μείνει για πάντα, μαρμαρωμένος ο βασιλιάς,! ».
Το δεντράκι μεγάλωσε και ρίζωσε βαθιά και
το πήρες απόφαση πως την πατρίδα σου,
ποτέ ξανά δε θα την έβλεπες.
Ύστερα, αρκετά νωρίς, ήρθε ο χάρος και σου έκανε το χατίρι να σε πάει εκεί που η ζωή δεν μπόρεσε.
Στην πολυαγαπημένη σου Κερασούντα.
με πέντε βούρας λεπτουκάρε όλο και όλο,
και τράβηξες για το δρόμο της προσφυγιάς.
Αργότερα, στα καινούργια χώματα,
ξετύλιξες το μαντίλι, το ξαναπότισες με δάκρυα και
το εναπόθεσες ευλαβικά στη γη.
Το χώμα στο φως του ήλιου λαμπύρισε, σαν χρυσάφι.
Το ανακάτεψες με την καινούργια σου πατρίδα
και το ζύμωσες με το απόσταγμα της ψυχής σου.
«Θα βυθίσω μια χούφτα φουντούκια που κατάφερα
και έφερα μαζί μου», μονολόγησες.
«Με μαγιά το χώμα της Πατρίδας μου,
θα βλαστήσουν, θα γίνουν δέντρο.
Όταν όμως το δέντρο βγάλει ρίζες βαθιές,
τότε θα έχω κι εγώ ριζώσει για πάντα εδώ.
Τότε θα μείνει για πάντα, μαρμαρωμένος ο βασιλιάς,! ».
Το δεντράκι μεγάλωσε και ρίζωσε βαθιά και
το πήρες απόφαση πως την πατρίδα σου,
ποτέ ξανά δε θα την έβλεπες.
Ύστερα, αρκετά νωρίς, ήρθε ο χάρος και σου έκανε το χατίρι να σε πάει εκεί που η ζωή δεν μπόρεσε.
Στην πολυαγαπημένη σου Κερασούντα.
Παππού, αναπαύσου εν ειρήνη.
Το δέντρο που φύτεψες άπλωσε ρίζες βαθιές
και πέταξε κλώνους πολλούς,
γιατί συνεχίζουμε να το ποτίζουμε εμείς, οι απόγονοί σου.
Το δέντρο που φύτεψες άπλωσε ρίζες βαθιές
και πέταξε κλώνους πολλούς,
γιατί συνεχίζουμε να το ποτίζουμε εμείς, οι απόγονοί σου.
 |
| PONTOS WORLD |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ,αφήστε σχόλιο...