ΟΜΑΛ

Ομάλ

Κοτσιχτόν Ομάλ Χορευόταν με μικρές παραλλαγές σε όλες σχεδόν τις περιοχές του Πόντου. Ανάλογα με την περιοχή και τον τρόπο που χορευόταν, έπαιρνε και την ονομασία του.
Κοτσιχτόν Ομάλ ονομάστηκε γιατί σε κάθε πάτημα του δεξιού ή του αριστερού ποδιού έχει μια αναπήδηση που μοιάζει με κουτσό. Τα χέρια είναι τεντωμένα προς τα πάνω, πιασμένα από τις παλάμες. Έχει γρήγορο ρυθμό και αποτελείται από 6 βήματα τα οποία εκτελούνται ως εξής:

Ξεκινώντας με το αριστερό πόδι κάνουμε τα 6 βήματα προς τα δεξιά, περνώντας στο 5ο βήμα το αριστερό πόδι πίσω από το δεξί. Στον Πόντο ο σχηματισμός ήταν σε κλειστό κύκλο. Συνοδευόταν από τραγούδι και παιζόταν με όλα τα μουσικά όργανα.
Ο ρυθμός είναι ενεάσημος 9/8. Εμπρ Οπίς σημαίνει μπρος-πίσω, από την κίνηση που κάνει το σώμα και την φορά των ποδιών.

Όταν ξεκινάει με το αριστερό η κλίση του σώματος είναι λοξά δεξιά, ενώ με το δεξί πόδι η κλίση του σώματος είναι λοξά αριστερά. Έχει ηπιότερη μορφή από το Κοτσιχτόν Ομάλ, χωρίς την αναπήδηση. Τα χέρια είναι πιασμένα από τις παλάμες με κάμψη των αγκώνων.

Ομάλι Πρόκειται για την ονομασία του ίδιου χορού στην περιοχή της Νικόπολης (Γαράσαρη). Εδώ τον συναντάμε να παίζεται περισσότερο από λύρα και ζουρνά και να συνοδεύεται από τραγούδι. Διαφέρει από τις άλλες εκτελέσεις στο ότι στην περιοχή αυτή το σώμα δεν γυρνάει δεξιά-αριστερά αλλά πηγαίνει μπρος-πίσω με ένα έντονο τρέμουλο που φτάνει μέχρι τους ώμους.
Τα χέρια μπορούν να είναι σηκωμένα στην ανάταση πιασμένα από τις παλάμες ή να είναι κατεβασμένα κάθετα προς το έδαφος. Το αριστερό πόδι προπορεύεται συνεχώς και το δεξί ακολουθεί, όταν ο χορός πάει προς τα δεξιά. Όταν πάει προς τα αριστερά, κατόπιν παραγγέλματος, τότε το δεξί προπορεύεται ενώ το αριστερό ακολουθεί.

Τσαλίμ Αμάν άλλη ονομασία του χορού στην Νικόπολη, από την επωδό του τραγουδιού: Τ' εϊδόπον βόσκεται, τσαλίμ αμάν σσίριζα το κλώσκεται, ωφ ωφ αμάν. Αρχουλαμάς (Ομάλ) Ονομασία του ίδιου χορού στη Μπάφρα. Συνήθως στη Μπάφρα χόρευαν το Ομάλ τραγουδώντας στα τούρκικα με διάφορους αυτοσχέδιους στίχους που αναφέρονταν στα δύσκολα χρόνια της περιόδου 1670-1860 που οι Τούρκοι με τους τερεμπέηδες προσπαθούσαν να εξισλαμίσουν και να εκτουρκίσουν τους κατοίκους του Δυτικού Πόντου (στην περιοχή κόπηκαν 15.000 γλώσσες για να σταματήσουν να μιλάνε ποντιακά). Λένε ότι με τον χορό και με το τραγούδι μετέφεραν μηνύματα για γεγονότα και καταστάσεις σε άλλες περιοχές.
Ο χορός Αρχουλαμάς είναι ο πλέον αργός και απλός. Μπορεί να χορευτή ακόμα και από άτομα μεγάλης ηλικίας. Χρησιμοποιούσαν περισσότερο το ζουρνά με το νταούλι και λιγότερο τη λύρα.

Τσαραχότ Ονομασία του χορού στην περιοχή του Ακ Νταγ Ματέν, με διαφορετική μουσική και μικρή παραλλαγή στο βήμα. Τα μουσικά όργανα εδώ είναι το βιολί (που κρατιέται κατακόρυφα όπως η λύρα), το ούτι, καμιά φορά το ντέφι και λιγότερο ο ζουρνάς. Ο πρώτος κρατάει μαντίλι.

Φουλούρ Φουλουρ Ονομασία του χορού στην Τραπεζούντα (Στάμαν). Ομάλ Τσαϊνικίας (Τζανίκ) Τσαϊνικία ή Τζανίκ είναι η ευρύτερη διοικητική περιοχή (στις αρχές του 1900) που περιλαμβάνει τις υποδιοικήσεις της Αμισού (Σαμψούντα), Μπάφρας, Θεμίσκυρα (Τσαρτσαμπά), Θέρμης (Τέρμε), Οινόης και Φαδισσάνης (Φάτσα). Κερασουντέικον ή Ομάλ Κερασούντας Δύο ονομασίες που δόθηκαν στο χορό λόγω του τόπου καταγωγής του. Λάχανα Ονομασία από το τραγούδι: Λάχανα, πουλί μ', λάχανα σο πέραν την μάχαλα με τα σσέρα σ' επείκεσ'ατο σ' εμεν μ' εβρεικς μαχανάν.            ΠΗΓΗ:DREAM PONTOS

ΕΠΙΣΗΣ:Είναι ομαδικός, κυκλικός χορός με έκδηλη την ηθική πραότητα, γι’ αυτό και ονομάζεται ομάλ’ που σημαίνει ομαλά. Χορεύεται από άνδρες και γυναίκες που κρατιούνται χέρι-χέρι με οριζόντιους τους πήχεις και κατακόρυφους τους βραχίονες. Είναι μάλιστα τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, ώστε ο πήχης του ενός χορευτή σχεδόν ακουμπά τον πήχη του άλλου. Ομάλ’ στον Πόντο χόρευαν σε πολλές περιοχές, γι’ αυτό και παρουσιάζεται με πολλές παραλλαγές. Επικρατέστεροι από τους ομάλ’ χορούς είναι των περιοχών Κάρς, Κερασούντας, Τραπεζούντας και Γαράσαρης.