ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ

  Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη

Εκδόσεις Ερωδιός
Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειο
Ερμού 61
54623 Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2310 282 782
Φαξ: 2310 240 331  

    Αγορά online του βιβλίου

 Το βιβλίο Στα Χνάρια των Κομνηνών της Μαρίας Μαυρίδου - Καλούδη, είναι ένα ιστορικό Μυθιστόρημα, αφιερωμένο στους εκ Κερασούντας του Πόντου παππούδες της, διανθισμένο με ποντιακούς διαλόγους και αναφέρεται στον ξεριζωμό και την γενοκτονία των ποντίων, στα βάσανα τους και στην νέα αρχή που έκαναν, όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν από την χατζάρα του Τούρκου.  Για να θυμούνται οι παλιοί, και να γνωρίζουν οι νέοι.

  

...Έσκυψες και με δέος γέμισες τη χούφτα σου
με χώμα από την αυλή σου.
Το έβαλες στο ποτισμένο από τα δάκρυά σου μαντίλι,
και το έκρυψες στον κόρφο σου,
στο μέρος της καρδιάς,
πεπεισμένος ότι έκρυψες ένα πουγκί ατόφιο χρυσάφι.

Γέμισες και τις τσέπες σου
με πέντε βούρας λεπτουκάρε όλο και όλο,
και τράβηξες για το δρόμο της προσφυγιάς.
Αργότερα, στα καινούργια χώματα,
ξετύλιξες το μαντίλι, το ξαναπότισες με δάκρυα και
το εναπόθεσες ευλαβικά στη γη.
Το χώμα στο φως του ήλιου λαμπύρισε, σαν χρυσάφι.
Το ανακάτεψες με την καινούργια σου πατρίδα
και το ζύμωσες με το απόσταγμα της ψυχής σου.
«Θα βυθίσω μια χούφτα φουντούκια που κατάφερα
και έφερα μαζί μου», μονολόγησες.
«Με μαγιά το χώμα της Πατρίδας μου,
θα βλαστήσουν, θα γίνουν δέντρο.
Όταν όμως το δέντρο βγάλει ρίζες βαθιές,
τότε θα έχω κι εγώ ριζώσει για πάντα εδώ.
Τότε θα μείνει για πάντα, μαρμαρωμένος ο βασιλιάς,! ».
Το δεντράκι μεγάλωσε και ρίζωσε βαθιά και
το πήρες απόφαση πως την πατρίδα σου,
ποτέ ξανά δε θα την έβλεπες.
Ύστερα, αρκετά νωρίς, ήρθε ο χάρος και σου έκανε το χατίρι να σε πάει εκεί που η ζωή δεν μπόρεσε.
Στην πολυαγαπημένη σου Κερασούντα.

Παππού, αναπαύσου εν ειρήνη.
Το δέντρο που φύτεψες άπλωσε ρίζες βαθιές
και πέταξε κλώνους πολλούς,
  γιατί συνεχίζουμε να το ποτίζουμε εμείς, οι απόγονοί σου.

ΠΗΓΗ:

PONTOS WORLD

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ "

ΑΝΕΒΖΗΓΟΣ ΑΡΟΘΥΜΙΑ (Άσβεστη Νοσταλγία) - ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Ν.Ελλάδας, στα πλαίσια διάσωσης και διάδοσης της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ποντίων, το 1922 με πρόεδρό της τον Θεόδωρο Στολτίδη, ξεκινά μια μεγάλη προσπάθεια καταγραφής παραδοσιακών σκοπών - χορών, ενώ παράλληλα πραγματοποιεί κύκλο σεμιναρίων για την αναβίωση χορών και αντίστοιχων μουσικών σκοπών που είχαν σχεδόν ξεχαστεί. Εκείνη την εποχή συγκεντρώνεται και καταγράφεται ο κύριος όγκος του υλικού του παρόντος έργου (6 CD + Βιβλίο 98 σελίδων). Η επόμενη διοίκηση της ΟΠΣΝΕ με πρόεδρο τον Νίκο Αμανατίδη συνεχίζει την καταγραφή μουσικών σκοπών από ορισμένες περιοχές του Πόντου. Σήμερα με την καταγραφή επιπλέον μουσικών σκοπών ολοκληρώνεται η μεγάλη αυτή προσπάθεια με την παρούσα έκδοση...


...Προσπάθειες σαν και αυτή που αποτυπώνεται στο παρόν έργο και προϋποθέτουν κόπο, αγάπη και μεράκι πρέπει να επιβραβεύονται όπως με την πραγματοποίηση αυτής της έκδοσης πράττει η Βουλή των Ελλήνων και ο Πρόεδρος της κος Απόστολος Χρ.Κακλαμάνης, τους οποίους και θερμά ευχαριστούμε. Το Δ.Σ. της ΟΠΣΝΕ.


Περιεχόμενα του ένθετου βιβλίου: 1) Σύντομη περιπλάνηση στην Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, 2) Η παραδοσιακή φορεσιά των Ελλήνων του Πόντου, 3) Η μουσική των Ελλήνων του Πόντου, 4) Τα μουσικά όργανα στον Πόντο, 5) Οι Ποντιακοί χοροί, 6) Χορευτικές διαδικασίες, 7) Οι χοροί των Ελλήνων του Πόντου, 8) Συντελεστές δισκογραφίας, 9) Πανόραμα φωτογραφιών, 10) Βιβλιογραφία 11) Μικρό ιστορικό για το κάθε τραγούδι.


Επιμέλεια κειμένων: Βλάσσης Αγτζίδης, Νίκος Ζουρνατζίδης και Λένα Καλπίδου. Διόρθωση κειμένων: Χριστόφορος Χριστοφορίδης. Μετάφραση στα Αγγλικά: Μιχάλης Ορφανίδης. Διαθεση φωτογραφικού υλικού: Νίκος Ζουρνατζίδης, Λένα Καλπίδου και Στέργιος Π.Θεοδωρίδης.


Επαιξαν οι μουσικοί: Αμαραντίδης Γιώργος (λύρα), Αραματανίδης Γιάννης (αγγείο-φλογέρα), Γαλιετσίδης Σπύρος (ζουρνάς), Γευγελής Γιώργος (νταούλι), Γρηγοριάδης Παντελής (βιολί), Εφραιμίδης Γιάννης (νταούλι), Ιωαννίδης Λάζος (λύρα), Ιωαννίδης Τάκης (λύρα), Καλιοντζίδης Μιχάλης (λύρα), Καρασαββίδης Δημήτρης (λύρα), Κουσίδης Γιώργος (λύρα), Κουγιουμτζίδης Γιώργος (λύρα), Καζαντζίδης Θεοχάρης (αγγείο), Καλπατσινίδης Γιάννης (αγγείο), Καλτσίδης Θόδωρος (ούτι), Κουτουζόγλου Αβραάμ (ζουρνάς), Κασούρας Βασίλης (ούτι), Νικολαίδης Παντελής (νταούλι - ζουρνάς), Παγκοζίδης Γιάννης (νταούλι), Παπαδόπουλος Θεόφιλος (λύρα), Παπαγιαννίδης Πόλιος (φλογέρα - ζουρνάς), Παπαναστασίου Βαγγέλης (κλαρίνο), Πετρόπουλος Ηλίας (λύρα), Πουλαντσακλής Γιώργος (κεμανέ), Πολυχρονίδης Γιάννης (νταούλι), Φωτιάδης Κώστας (λύρα) και Χριστοφορίδης Χριστόφορος (ζουρνάς).


Σύμβουλοι μουσικής: Μιχάλης Καλιοντζίδης και Γιώργος Αμαραντίδης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΑΝΕΒΖΗΓΟΣ ΑΡΟΘΥΜΙΑ (Άσβεστη Νοσταλγία) - ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ "

ΜΑΡΗ ΒΕΡΓΟΥΛΙΔΟΥ

Μάρη Βεργουλίδου

   Η ζωγράφος Μάρη Βεργουλίδου μας υποδέχθηκε ένα ηλιόλουστο πρωινό του Γενάρη στο σπίτι της. Πάνω από πενήντα πίνακες μικρού και μεσαίου μεγέθους ήταν τοποθετημένοι περιμετρικά και αραδιασμένοι στο πάτωμα κατά θεματική σειρά. Ζεστός καφές και συζήτηση. Οι ερωτήσεις που της απευθύναμε ήταν κάπως κοινότοπες. Δημοσιογραφικές, τρόπον τινά. Όταν μιλάς όμως μ' έναν γνήσιο καλλιτέχνη ακόμη και για κάτι κοινότοπο, αίφνης, θαρρείς με κάποιο μαγικό τρόπο, η συζήτηση μετατρέπεται σε πρωτόγνωρη εμπειρία.
 
    Η Μάρη γεννήθηκε το 1966 στη Θεσσαλονίκη. Στο Ωραιόκαστρο ήρθε το 1981 και έκτοτε ζει εδώ με την οικογένειά της. Έκανε την πρώτη της έκθεση πριν από τρία χρόνια στο Δημαρχείο της πόλης μας. Ακολούθησαν άλλες, ομαδικές και ατομικές, με τελευταία αυτήν που διοργάνωσε η αντιδημαρχία πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 2005. Είχε για θέμα της τον Πόντο και την προσφυγιά και το υπόβαθρό της ήταν οι διηγήσεις της γιαγιάς που ήρθε από την Τραπεζούντα το '22. Άρχισε με την αναζήτηση υλικού - κυρίως φωτογραφικού - που κράτησε δύο χρόνια. Έτσι γεννήθηκαν 27 έργα. Κι ήταν αυτά που τράβηξαν αρχικά το ενδιαφέρον της Ένωσής μας, το οποίο όμως δεν σταμάτησε εκεί.
   Η τεχνική που χρησιμοποιεί, θα μπορούσε να ορισθεί ως «μικτή», χαρακτηρισμός κάπως αυθαίρετος και ασαφής. Είναι συγκερασμός διαφόρων υλικών (κομμάτια πηλού, ξύλο, μέταλλο, καθώς και παλιές φωτογραφίες). Μας είπε χαρακτηριστικά: «Στην ουσία δεν ξέρω ούτε τι ακριβώς είναι, ούτε που μπορεί να την κατατάξει κανείς. Αλλά δεν μ' ενδιαφέρει κιόλας. Είναι αυτό που νοιώθω όταν ζωγραφίζω και η φόρτιση που κάθε φορά έχω όταν δουλεύω το θέμα μου. Όταν κάθομαι να ζωγραφίσω «παίζω» το δικό μου «παιγνίδι» βάζοντας απέναντι τον εαυτό μου, χωρίς να «φιλτράρω» αυτό που θέλω να κάνω και χωρίς να το παζαρεύω λογικά.»
   Ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον δάσκαλό της τον κ. Μαυρομάτη. Ιδού τα πρώτα της λόγια: «Απλός, και προσιτός, αλλά και εξαιρετικά δύσκολος και απαιτητικός σαν δάσκαλος.» Και συνέχισε: «Δίνει πολλές ΄΄ελευθερίες'' κι αυτό όσο απλό κι αν ακούγεται, άλλο τόσο δύσκολο γίνεται στην πορεία. Σε ρίχνει στα «βαθιά» αλλά είναι πάντα δίπλα σου και παρακολουθεί. Επεμβαίνει ελάχιστα κι αυτό μόνο όταν καθίσταται απόλυτα αναγκαίο. Δεν σου «λύνει» τα προβλήματα στο μάθημα, αντίθετα σου δημιουργεί καινούργια. Έτσι αναγκάζεσαι να ψάξεις και να οδηγηθείς από μόνος σου στις δικές σου λύσεις.»
Αυτά και πολλά ακόμη είπαμε μαζί της. Φυσικά δεν είμαστε κριτικοί τέχνης για να αποτιμήσουμε ικανοποιητικά το έργο της.       Ούτε βέβαια «παντογνώστες» δημοσιογράφοι. Ωστόσο, με αφορμή αυτά που είδαμε κι ακούσαμε, καταλάβαμε κάποια πράγματα. Πρώτα την αξία και του δασκάλου της, μέσα από την αξία της μαθήτριάς του. Πράγματι! Αν ο δάσκαλος λύνει ένα πρόβλημα δημιουργώντας ταυτόχρονα καινούργια, αναγκάζει τον μαθητή να σκέφτεται. Όπως στις επιστήμες, έτσι και στην τέχνη, η απάντηση σ' ένα πρόβλημα, δημιουργεί μια σειρά άλλα ερωτήματα που απαιτούν λύση. Αυτή η διαρκής αναζήτηση λύσεων είναι μια προίκα που ολοφάνερα δόθηκε από έναν καλό δάσκαλο προς έναν φιλομαθή και φίλεργο μαθητή.                Ρωτήσαμε την ζωγράφο: «Γιατί αυτή η απότομη, η αναίτια, η σκληρή πινελιά; Δείχνει να χαλάει όλο το έργο... Γιατί αυτό το παράξενα ριγμένο κόκκινο στο κέντρο; Τι σημαίνει;» Πιο ειλικρινή, πιο ξεκάθαρη απάντηση δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε: «Δεν ξέρω»...
   Εν τέλει, μόνο τα αδύναμα έργα τέχνης μπορούν να ερμηνευτούν και να κατανοηθούν πλήρως. Αυτές οι στυγνές, οι αιχμηρές πινελιές της Μάρης, διεισδύουν απρόσκλητες και επίμονες στα νεύρα της μνήμης και των αισθήσεων. Χρειάζεται θάρρος για να δώσεις τέτοιες πινελιές, θράσος για να καταφύγεις σε τέτοιο χρώμα.
   Όταν την ρωτήσαμε πως αντιμετώπισε το κοινό το έργο της μας είπε: «... στην αρχή με δυσπιστία. Ίσως γιατί περίμενε ν' αντικρίσει ήπιες εικόνες που να είναι λογικά και αισθητικά περισσότερο αποδεκτές. Σιγά σιγά όμως άρχισα να κερδίζω την εμπιστοσύνη και το ενδιαφέρον τους.»
   Πράγματι! Εδώ δεν μιλάμε για μια «ήπια» ζωγραφική. Εδώ υπάρχει άγχος, θυμός, αγωνία, πόνος.
   Ας θυμηθούμε εδώ ότι, η ίδια πριν λίγο μας είπε ότι δεν «παζαρεύει» λογικά την τέχνη της. Φυσικά! Όταν υποτάσεις την τέχνη στη λογική, όταν ο θεατής σου βλέπει αυτό που περίμενε να δει και μάλιστα συχνά με άψογη τεχνική και μορφικά εξαίρετο, αποχωρεί βέβαια με ένα αίσθημα αισθητικής απόλαυσης, ευχαριστημένος, αλλά σύντομα ξεχνά αυτό που είδε.
   Ο καλλιτέχνης πρέπει μάλλον να έχει έναν αντίπαλο και να μάχεται διαρκώς. Έναν «Θεό» να αμφισβητεί, μια διαρκή αγωνία και απορία για την παρουσία ή την απουσία του Θεού. Ο ζωγράφος πρέπει να παλεύει μ' έναν εχθρό. Αν ο εχθρός φύγει, μαζί του θα έχει αποχωρήσει κι ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Ο γνήσιος καλλιτέχνης το ξέρει καλά αυτό. Όπως ξέρει πολύ καλά ότι δεν ζωγραφίζει πρώτα για το κοινό, αλλά για τον εαυτό του...        Όπως επίσης ξέρει ότι ένα καλό έργο τέχνης, οφείλει να επιδέχεται πολλαπλές «αναγνώσεις». Και ότι οι πιο απίθανες, οι πιο απρόβλεπτες, είναι ίσως εκείνες που αξίζουν.
   Η Μάρη Βεργουλίδου μας «κέρδισε» με τις αιχμηρές, τις στυγνές πινελιές της. Εμείς, η Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου και Φίλων, θα είμαστε δίπλα της...
                                          Επιμέλεια: Αγαθή ¨Ατση , Δημήτρης Σταυριώτης

ΠΗΓΗ:ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΜΑΡΗ ΒΕΡΓΟΥΛΙΔΟΥ "

Πόντος ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

Πόντος
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ
Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ
ΙΣΒΝ 978-960-463-093-6
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Αναστασία Βαλαβανίδου
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Θωμάς Γκινούδης                     

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Πόντος ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ "

ΤΑΜΑΜΑ (Η ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ)

ΤΑΜΑΜΑ....Η ιστορία που έγινε βιβλίο(από τον Γεώργιο.Ανδρεάδη)και κατόπιν ταινία από την yesim Ustaoglu σε συνεργασία με τον Πέτρο Μάρκαρη......

Το βιβλίο ΤΑΜΑΜΑ βραβεύτηκε στηνΚωνστα-­

ντινούπολη, με το βραβείο ΑμπντήΙπεκτσή το 1992

Η Τουρκικήέκδοση του βιβλίου ΤΑΜΑΜΑ το 1993, χρακτηρίστηκε σαν Best SeJer ξένου βιβλίου στην Τουρκία με την διάθεση  ρεκόρ εκεί, 250.000 αντιτύπων.

Ταμάμα-Ανδρεάδης

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΜΑΜΑ:
"Οταν ήρθε και η σειρά του, ο Παπαγιάννης σήκωσε τον άρρωστο αδερφό του από το κρεβάτι και πήγαν στο προαύλιο της εκκλησίας. Εκεί ήταν όλη η χριστιανική Εσπιε.
480 ψυχές ξεκίνησαν την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 1916, ώρα 11, για το δρόμο του Γολγοθά.
Μόλις οι τελευταίοι χριστιανοί άφηναν το χωριό παίρνοντας το δρόμο για τα βουνά, φανατισμένοι Νεότουρκοι Τσέτες μαζεύτηκαν κοντά στο τζαμί. Από απέναντι και μέσα από το παράθυρο, ο Τούρκος γείτονας Ιμπραχήμ παρακολουθούσε με αγωνία να δει τι θα κάμουν.
Σε λίγο έσπασαν την πόρτα του Παπαγιάννη, άρχισαν να πετάνε έξω τα υπάρχοντα του και ετοιμάζονταν για την μοιρασιά. Τότε η ψυχή του Ιμπραχήμ δεν άντεξε για το κακό που γινόταν στους γείτονές του και ιδιαίτερα στον φίλο του τον Παπαγιάννη. Ανοιξε την πόρτα, έτρεξε στην αυλή του Παπαγιάννη και φώναξε στους πλιατσικολόγους:Αλλαχτάν μπουλ (από το Θεό να το βρείτε.)
Ηταν το μόνο που πρόλαβε να φωνάξει ο Ιμπραχήμ, αφού η κατάρα του έσβησε με ένα πυροβολισμό. Η σφαίρα βρήκε τον Ιμπραχήμ στο μέτωπο και τον έριξε κάτω νεκρό....
Τέσσερις μέρες πέρασαν σαν αιώνας, από την ημέρα που ξεκίνησαν από την Εσπιε. Μέσα σε 4 μέρες, ο Παπαγιάννης έχασε τον αδελφό του και τον αγαπημένο του γιο που με τόσες προσδοκίες έφερε στον κόσμο. Τίποτε πια δεν τον ενδιέφερε. Ούτε που θα πάνε, ούτε αν θα σωθούν, ή αν θα χαθούν. Το ξημέρωμα βρήκε και άλλους νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα ήταν μικρά παιδιά. Συνολικά 20 άτομα πέθαναν εκείνο το βράδυ. Μετά από ταλαιπωρίες και πορείες δυόμισι μηνών τα υπολείμματα ενός ζωντανού χωριού έφτασαν στη Σεβάστεια, μόνο...38 ψυχές.
 "ΤΑ ΤΡΕΥΛΕΡ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ:
ΤΑΜΑΜΑ-ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΥΝΕΦΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΤΑΜΑΜΑ (Η ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ) "

Το DVD του.... ΞΕΡΙΖΩΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΑΜ ΒΑΡΤΑΝ

Το DVD του.... ΞΕΡΙΖΩΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΑΜ ΒΑΡΤΑΝ - Ράδιο Αναγέννηση - Ο Εύξεινος Ήχος της Αναγέννησης Σερρών

Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΑΜ-ΒΑΡΤΑΝ Πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη στην πραγματική ιστορία των Ποντίων του Αράμ-Βαρτάν του Καρς, οι οποίοι από το 1878 έως το 1918 έζησαν για 40 ολόκληρα χρόνια, στο Κυβερνείο του Καρς και συγκεκριμένα στο χωριό Αράμ- Βαρτάν, το οποίο, όμως, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το 1918, όταν η περιοχή του Καρς παραδόθηκε στους Τούρκους.


Η ζωή των Ποντίων στο Αράμ-Βαρτάν, η έξοδός τους από το Καρς, οι περιπλανήσεις τους στη Ρωσία μέχρι να πάρουν το πλοίο για την Ελλάδα, η “Οδύσσεια” τους στα βάθη της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και όλες οι περιπέτειες που αυτοί πέρασαν μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα, αναβιώνουν στη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, διάρκειας δύο ωρών, στην οποία εναλλάσσονται συνολικά εννέα σκηνές, προκειμένου να αποδοθεί όσο πιο πιστά γίνεται η ιστορία των Ποντίων του Αράμ- Βαρτάν του Καρς.


Για τη θεατρική αυτή παράσταση εργάστηκαν πυρετωδώς περισσότεροι από 40 συντελεστές, ως επί το πλείστον εθελοντές-κάτοικοι της Αναγέννησης, ενώ οι ερασιτέχνες ηθοποιοί που συμμετέχουν σ’ αυτήν ανέρχονται στους 24. Αναλυτικά: το σενάριο έγραψαν (με αλφαβητική σειρά) η Βασιλική Μασμανίδου, ο Παύλος Χουρουζίδης και ο Σωκράτης Χουρουζίδης.


Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Γεώργιος Αδαμίδης, Δημήτριος Απιδόπουλος, Γεράσιμος Καρυπίδης, Κοσμάς Καρυπίδης, Χρυσάνθη Κούλικα, Μαρία Κυριακίδου, Ιορδάνα Μπουχούρη, Ελένη Παπαδοπούλου, Κύριλλος Παπουλίδης, Αγγέλα Ταουκτσή, Ζωή Ταουκτσή, Δημήτρης Τσιμενίδης, Γεώργιος Τσιφτελίδης, Σπύρος Τσιφτελίδης, Κυριάκος Φωτιάδης, Αναστάσιος Χουρουζίδης, Θεόδωρος Χουρουζίδης και τα παιδιά Βασίλης Απιδόπουλος, Ξένια Κουρτίδου, Γεωργία Κυριακίδου, Αννα Παναγιωτίδου, Σοφία Παναγιωτίδου, Βαία Τρανούδη και Δέσποινα Τσιμενίδου.


Στην παράσταση συμμετέχουν και τα μέλη του χορευτικού συγκροτήματος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αναγέννησης σε χορογραφίες της Φιλιώς Ορφανίδου.


Λύρα: Αλέξης Χουρουζίδης. Νταούλι: Σπύρος Πετρίδης. Αφηγητές: Σωκράτης Χουρουζίδης, Φιλιώ Ορφανίδου. Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Καρυπίδης.


Επιμέλεια Φωτισμού: Φάνης Απιδόπουλος. Σκηνικά: Αναστασία Αλεξανδρίδου, Βέρα Μασμανίδου, Φανή Παπαμιχαηλίδου και Ευγενία Πετρίδου.


Τη σκηνογραφική ομάδα βοηθούν οι: Μάκης Αλεξανδρίδης και Ειρήνη Απιδοπούλου.


Κοστούμια: Χριστίνα Χουρουζίδου. Μακιγιάζ: Μαγδαληνή Μπάρμπα. Τέλος, τη φωτογράφηση για τις ανάγκες της παράστασης ανέλαβε η Μαρία Τουρατζίδου, ενώ το μοντάζ η Ευαγγελία Ονταμπασίδου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Το DVD του.... ΞΕΡΙΖΩΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΑΜ ΒΑΡΤΑΝ "