Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τα κοινά. ΄Ηδη το 1905 συμμετέχει στην «Τετραμελή επί των σχολών Εποπτεία» της Πουλαντζάκης, γεγονός που μαρτυρεί την άμετρη αγάπη προς την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Κατά τη διάρκεια του α’ παγκοσμίου πολέμου ο Ιασονίδης έφυγε από τη Γαλλία και διαμέσου της Ρουμανίας έφτασε στο Ροστόβ της Ρωσίας για να εμψυχώσει τις ελληνικές κοινότητες του Καυκάσου. Εκεί ίδρυσε και την «Ευξεινοπόντειον ΄Ενωσιν» το 1917. Είναι επίσης από τους ιδρυτές της «Κεντρικής Ενώσεως των Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ, 1918. Από το 1917 τόσο στην περιοχή του Καυκάσου όσο και της Κριμαίας κατέφθαναν Πόντιοι πρόσφυγες προκειμένου να σωθούν από τις σφαγές των Τούρκων, ενώ χιλιάδες έφταναν στο Βατούμ ψηφίσματα Ποντίων από όλη τη Νότια Ρωσία για να διακηρύξουν την πίστη τους στην ανεξαρτησία του Πόντου. Έτσι το 1919 συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας εχρημάτισε και τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας. Το 1920 έρχεται στην Αθήνα συμμετέχοντας στις προσπάθειες της κυβέρνησης Βενιζέλου, επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο αργότερα, επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την ανεξαρτησία του Πόντου. Για όλες αυτές τις προσπάθειες καταδικάστηκε ερήμην στον «δι’ αγχόνης» θάνατο από τα δικαστήρια ανεξαρτησίας της Αμάσειας (20-9-1921).
Το Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται πρόσφυγας στην Ελλάδα όπου γίνεται θερμός προστάτης των προσφύγων που κατέφυγαν εδώ μετά τη μικρασιατική καταστροφή (1922) και τη συνθήκη της Λωζάνης (1923). Ασχολείται ενεργά με την πολιτική και από το 1923 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας όπου για 32 ολόκληρα χρόνια στάθηκε στο πλευρό των προσφύγων, ενώ χρημάτισε και Υπουργός Πρόνοιας επί κυβερνήσεως Φιλελευθέρων από το 1930-1932.
Το 1936 κατέφυγε στην Αγγλία, αποστρεφόμενος τη δικτατορία που επιβλήθηκε στη χώρα μας, όπου ερευνώντας πολλές βιβλιοθήκες και μάλιστα του Παν/μίου της Οξφόρδης, διαρκώς αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες για τα δίκαια της Ελλάδας εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα τους εναντίον των δυνάμεων της γερμανικής κατοχής.
Μετά το τέλος του πολέμου και την επιστροφή του στην Ελλάδα πολιτεύθηκε και πάλι, επανεκλέγει Βουλευτής και τέλος διετέλεσε Υπουργός Βορείου Ελλάδος.
Υπήρξε απλός και ταπεινός στη ζωή του, αμερόληπτος στις κρίσεις του και δίκαιος, τίμιος στο χαρακτήρα και ευθύς, αλλά πάνω από όλα φλογερός Πόντιος. Παροιμιώδης θα μείνει η φράση του «Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ, εάν επιλαθώμεθά σου ω πάτριος Ποντία γη! ΠΗΓΗ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ
ΕΠΙΣΗΣ:Ο αείμνηστος Λεωνίδας Ιασωνίδης, αν και διετέλεσε επί δεκαετίες υπουργός και βουλευτής, αν και διαχειρίστηκε τα δισεκατομύρια ευρώ της αποκατάστασης των προσφύγων του 1923, ζούσε πάντα σε ένα ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας και δεν απέκτησε ποτέ ούτε ακίνητη ούτε κινητή περιουσία. Πέθανε φτωχός.
Το αθάνατο ποντιακό πνεύμα Μιλώντας κάποτε στη Θεσσαλονίκη ο Λεωνίδας Ιασωνίδης, υπουργός επί κυβερνήσεων Βενιζέλου και λαμπρός ρήτορας, σε μία στιγμή είπε: "Αρ' ατώρα έρθαμεν σε δίλημμα". Το πλήθος των Ποντίων τον άκουγε σιωπηλό. Μέχρι που κάποιος σήκωσε το χέρι και υπέβαλε την ερώτηση που απασχολούσε όλους: "Πασσά Ιασωνίδη, ντο εν το δίλημμα;". "Ακούστε να λέγω σας ντο εν το δίλημμα" απάντησε ο Ιασωνίδης. "Πέρωμεν έναν σκοινίν. Περάζουμ' α ας σο στόμαν και βγάλουμ' ατό ας σον κώλον! Σ' εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν! Σ' οπίς πα το μέρος δένουμεν έναν αγγούρ'! Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας 'σο στόμας, εμπέν' το αγγούρ' σον κώλος! Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ' ας σον κώλος, εμπέν το σκατό 'σο στόμας! Αρ' ατό εν το δίλημμα!"
Ευχαριστούμε τον εκ Κερασούντος του Πόντου, ιατρό Ελευθέριο Τσιλιγγίρη που μας το έστειλε.ΠΗΓΗ:Dream Pontos
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ,αφήστε σχόλιο...