ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΝΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΩΤΟ ΔΡΑΜΑΣ

Τό Δασωτό Δράμας

Το Δασωτό του Νευροκοπίου 

(Δείτε επίσης:ΔΡΑΜΑ-ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ)

Το Δασωτό ή Κουμανίτς, όπως το γνωρίζουν οι παλαιό­τεροι, βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρ­χίας Νευροκοπίου, σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα της επαρχίας, το Νευροκόπι.
Όπως μαρτυρά και η επιγραφή στο εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου («Δαπάνη και Δεήσεις των δούλων του Θεού των ευλογημένων χριστιανών των κατοικούντων εν τη χώρα ταύ­τη, Κωμανίτζη 1831»), το Δασωτό δεν είναι καινούργιος οικι­σμός. Οι πρώτοι πρόσφυγες που έφτασαν στο χωριό την πε­ρίοδο 1922-1923 από τη Σηλυβρία της Θράκης, συνάντησαν 15 οικογένειες γηγενών κατοίκων. Το Μάιο του 1925 εγκατα­στάθηκαν στο Δασωτό γύρω στις 50 οικογένειες Σανταίων, οι οποίοι κατέφυγαν στην περιοχή του Νευροκοπίου προκειμέ­νου να αποφύγουν το ανθυγιεινό κλίμα των Κυργίων της Δράμας, όπου είχαν εγκατασταθεί προσωρινά. Λίγους μήνες μετά στους κατοίκους του Δασωτού προστέθηκαν και μερικές οι­κογένειες ποντίων προσφύγων από το Άκ Νταγ Ματέν («Μετενλήδες»).
Η μεγάλη πλειοψηφία των Σανταίων του Δασωτού κατάγε­ται από την ενορία Ισχανάντων, μία μικρότερη ομάδα από την ενορία Τερζάντων και ελάχιστοι από τις υπόλοιπες ενορίες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι κάτοικοι του Δασω­τού επέλεξαν να αφιερώσουν την εκκλησία του χωριού τους στην Αγία Κυριακή, το όνομα της οποίας έφερε και η κεντρι­κή εκκλησία της ενορίας Ισχανάντων. Στη νέα αυτή εκκλησία, που χτίσθηκε το 1928, φυλάσσεται μέχρι σήμερα το ιερό Ευαγ­γέλιο της Αγίας Κυριακής Ισχανάντων.
Μεταπολεμικά, με την αποχώρηση των λίγων γηγενών κα­τοίκων του, το Δασωτό έμεινε ένας καθαρά προσφυγικός οι­κισμός. Το 1960 το χωριό είχε 687 κατοίκους, οι οποίοι όμως στην τελευταία απογραφή μειώθηκαν σε 278 λόγω της ανερ­γίας και των μεταναστευτικών τάσεων της σύγχρονης εποχής, που έπληξαν ολόκληρη την επαρχία Νευροκοπίου.
Η κυριότερη ασχολία των κατοίκων του Δασωτού είναι η γε­ωργία, με βασική καλλιέργεια τη φημισμένη πατάτα Νευρο­κοπίου.
Ακολουθούν τα ονόματα των πρώτων σανταίων κατοίκων του Δασωτού. Τα συγκεντρώσαμε χάρη στην πολύτιμη βοή­θεια του αείμνηστου Θεόφιλου Σπυριδόπουλου και του επίτι­μου προέδρου του Συλλόγου Σανταίων Θεσσαλονίκης «Η Επτάκωμος Σάντα» Παντελή Σοφιανού, αλλά και με προσωπικές συ­νεντεύξεις που πραγματοποιήσαμε κατά τη διάρκεια διήμε­ρης επίσκεψης μας στην περιοχή.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΣΑΝΤΑΙΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΑΣΩΤΟΥ
Α. Από την ενορία Ισχανάντων:
Αμοιρίδης Λεωνίδας του Κωνσταντίνου με το γιο του Φίλιππο
Εφραιμίδης Δημήτριος του Γεωργίου
Εφραίμιδης Ιορδάνης του Χριστόφορου
Εφραιμίδης Κωνσταντίνος του Γεωργίου με τη σύζυγο του Κυριακή και τα παιδιά του Ελένη, Γεώργιο και Ιωάννη
Εφραιμίδης Τριαντάφυλλος του Νικολάου με τη σύζυγο του Μαρία και τα παιδιά του Αγησίλαο και Όλγα
Κοασίδης Χρήστος του Κωνσταντίνου («ο Κούζτιρον»), με τη σύζυγο του Σοφία («η Κουζτιρίνα») και το γιο του Δημήτριο
Κωστικίδης Κωνσταντίνος του Σάββα
Λαζαρίδου Κυριακή χήρα του Χριστόφορου («η Αρκουράβα»)
Λιανίδης Μιχαήλ του Θεοδώρου («ο Λιάντς») με τη σύζυ­γο του Μαρία και τα παιδιά τους Χριστόφορο, Ελένη και Όλγα
Λιανίδου Βασιλική χήρα του Κοσμά (Κρωμέτ'σα), με τα παιδιά της Νεοκλή και Ανδρομάχη
Μαυρόπουλος Μιλτιάδης του Χαραλάμπους («Γαρατσιάλτς»)
Μαυρόπουλος Μιχαήλ του Χαραλάμπους («Γαρατσιάλτς») με τη σύζυγο του Παρθένα
Μελίδης Ευστάθιος του Κωνσταντίνου με τη σύζυγο του Κυριακή και τα παιδιά του Κωνσταντίνο και Παρθένα
Μελίδης Ιωάννης του Κωνσταντίνου με τη σύζυγο του Σο­φία
Νεανίδης Κωνσταντίνος του Νικολάου («Κιάντζογλης»)
Νεανίδου Παρθένα χήρα του Ευσταθίου
Παπαδόπουλος Χαράλαμπος του Ιωάννη με τη σύζυγο του Ερμοφίλη και τα παιδιά του Ιωάννη και Χαρίκλεια
Παυλίδης Κοσμάς του Κωνσταντίνου («ο Αλχά'ης») με τα αδέλφια του Γεώργιο, Ελένη και Κυριακή
Πιστοφίδου Αγάπη χήρα του Αντωνίου («η Τσιολαχούνα») με το γιο της Κωνσταντίνο
Πιστοφίδου Ελένη, χήρα του Θεοδώρου
Σοφιανίδου Βαρβάρα χήρα του Αντωνίου με το γιο της Ιωάννη («ο Γιάννες ο Χοντρόν») και την κόρη της Κυριακή
Σοφιανίδου Μαρία χήρα του Κωνσταντίνου με το γιο της Ιωάννη
Σπυριδόπουλος Αλέξανδρος του Χαραλάμπου («Τσου-μπάνον»)
Σπυριδόπουλος Θεόφιλος του Θεοδώρου («Γάλτσιαχ-μάχ'ς») με τη σύζυγο του Μαρία
Σπυριδόπουλος Στέφανος του Ιωάννη («Τεσέρτς») με τη σύζυγο του Ευθυμία («η Στεφανίνα») και τους γιους του Τρια­ντάφυλλο, Ιωάννη και Κωνσταντίνο
Σπυριδόπουλος Χαράλαμπος του Κοσμά («Τσουμπάνον»)
Σπυριδόπουλος Χριστόφορος του Κοσμά («Τσουμπάνον») με τη σύζυγο του Δόμνα και τα παιδιά του Αντώνιο και Πολυ-
μάχη
Σπυριδόπουλου Κυριακή χήρα του Χριστόφορου με το γιο της Χαράλαμπο
Συμεωνίδης Άγγελος του Μιχαήλ («Παρμαξού'ης») με τη σύζυγο του και το γιο του Κωνσταντίνο
Συμεωνίδης Πολύχρονης του Μιχαήλ («Παρμαξού'ης») με το γιο του Αριστείδη
Τριανταφυλλίδης Κωνσταντίνος του Ιωάννη («ο Καφάλτς») με τη σύζυγο του Μαρία («η Καφαλίνα»)
Τριανταφυλλίδης Ευστάθιος του Ιωάννη με τη σύζυγο του Χριστίνα

Ισχανάντων-Πινιατάντων-Τερζάντων

Β. Από την ενορία Τερζάντων:

• Ηλιόπουλος Χρήστος του Χριστόφορου («Εβλιάς»), με τη σύζυγο του Χαρίκλεια και την κόρη τους Κυριακή

• Ηλιόπουλος Χριστόφορος του Χαραλάμπους («ο Φόλον ο Εβλιάς») με τη σύζυγο του Συμέλα

• Μουρατίδης Σωκράτης του Θεοδώρου

• Μούτας Αλέξανδρος του Παναγιώτη

• Παναγιωτίδης Αλέξανδρος του Χαραλάμπους («Μούτας»)

• Πανταζής Ιωάννης του Κοσμά

• Πανταζής Κοσμάς του Σπυρίδωνα με τις κόρες του Κλεί-τη και Κυριακή

• Σιαμανής Λαμπριανός του Πολύχρονη («ο Λαμπρίκας») με τη σύζυγο του Όλγα

• Σιαμανής Νικόλαος του Πολύχρονη

• Σπαθάρου Αλεξάνδρα χήρα του Ιωάννου («η Σπαθαρίνα») με το γιο της Ευστάθιο

• Σπαθάρου Καλλιόπη, χήρα

• Σπαθάρου Παρθένα χήρα του Μιχαήλ με τους γιους της Χρήστο και Χαράλαμπο

• Τσακμακίδου Αγγελική, χήρα του Ισαάκ, με την κόρη της Ναζή

Β. Από την ενορία Πινιατιάντων:

• Γεροντίδου Μαρία
• Κωνσταντινίδου Δέσποινα χήρα του Σπυρίδωνος με το γιο της Ευστάθιο («Κώτογλης»)
• Κωνσταντινίδης Σταύρος του Αβραάμ με την αδερφή του Ελένη
• Ποταμόπουλος Ισραήλ του Σπυρίδωνος («Τιαριάς») με τη σύζυγο του και τους γιους του Ευστάθιο και Ανδροκλή

Β. Από την ενορία Κοσλαράντων:

• Μουρατχανίδης Αλέξανδρος του Ιωάννη

• Χειμωνίδης Ευκλείδης του Παύλου

Β.Από την ενορία Πιστοφάντων:

• Κιτμιρίδης Κωνσταντίνος του Παντελή με τη σύζυγο του Ευτυχία («η Κουτμιρίνα») και το γιο τους Παντελή
•Χωλίδου Χαρίκλεια του Λαμπριανού (σύζυγος Χρήστου Μωϋσίδη) με τα αδέλφια της Θεόδωρο και Ευθυμία


ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ της Νεας Σαντας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΝΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΩΤΟ ΔΡΑΜΑΣ "

ΑΠΟ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΠΟΝΤΟΥ ΣΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ

ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΠΟΝΤΟΥ - ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ

Αργυρούπολη Πόντου

(Δείτε επίσης:ΔΡΑΜΑ-ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ)

                    
                   ΖΕΡΖΕΛΙΔΗΣ Γ.

ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΚΗ ΓΗ

 

Αργυρούπολη Δράμας

1918. Ο ρωσικός στρατός αρχίζει να αποχωρεί από τον ανατολικό Πόντο.

Η περιοχή της Αργυρούπολης που για λίγο γνώρισε τη χαρά της λευτεριάς, βρίσκεται σε αναστάτωση. Το δίλημμα που κυριαρχεί είναι να ακολουθήσουν το ρωσικό στρατό ή να περιμένουν στην γενέτειρα πατρίδα τους κοντά στη γη που κάρπισε εδώ και χιλιάδες χρόνια πολιτισμό, θρύλους, ελπίδες, ζωή, που στάθηκε ακριτομάτα της Αυτοκρατορίας των Κομνηνών πολέμαρχος στα δύσκολα χρόνια τις Οθωμανικής κατοχής. Είναι τραγικό πράγματι δίλημμα και θέλει τόλμη και θέληση και απόφαση, είναι δεμένο με δικαιολογημένο συναισθηματισμό, που μαρτυρεί πως η αγάπη για την πατρίδα στέκει πάνω από κάθε άλλη προτεραιότητα και από αυτήν ακόμα που δένεται με τη ζωή, την περιουσία, το συμφέρον.

Ομως οι πληροφορίες και οι πρώτες μαρτυρίες που φθάνουν στους προεστούς των χωριών για τις ομότητες που γίνονται από τους Τούρκους τακτικούς και ατάκτους, δεν αφήνουν περιθώρια επιλογής. Έτσι στις 10 του Γενάρη στο χωριό Καρμούτ μαζεύονται πολλοί μπροστάρηδες από τα χωριά Σουλάμις, Σίχτορμη,Τσογκάρ, Γετυρμάζ, Λερί, χαμά και από αλλού και αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον ρωσικό στρατό.

25 Ιανουαρίου, μέρα του Αγίου Γρηγορίου οι χιονισμένοι δρόμοι και τα μονοπάτια της Ζύγανας, του Αεσέρ γεμίζουν από μία πρωτόγνωρη μαρτυρική λιτανεία ενός λαού , που χάνει πατρίδα, εγκαταλείπει προγόνους, περιουσίες, ιερά και όσια.

Τι να πρωτογράψει κανείς από τις ατέλειωτες μαρτυρίες που με δάκρυα και πολύ πόνο άκουγες από ανθρώπους που έζησαν το δράμα του εκπατρισμού και στάθηκαν μάρτυρες αυτής της εφιαλτικής πορείας από Αργυρούπολη εις Καρς. Ακουγα τον μακαρίτη Κων/νον Αθανασιάδη και άλλους δημογέροντες και ιστορούν μέρες, μήνες, χρόνια, ώρες ατέλειωτες πάντα με ενδιαφέρον και συγκίνηση για τις μέρες του εκπατρισμού. Τι τράβηξαν μέχρι να φθάσουν στα χωριά του Καρς και ήταν από τις λίγες ίσως φορές που το ανθρώπινο γένος γνώρισε τέτοια δοκιμασία. Πολλοί είναι οι πεζοπόροι που με ένα δισάκι και λίγο ψωμί και μία εικόνα σέρνονται γυμνοί και ξυπόλυτοι μέσα στα χιόνια λίγοι οι προνομιούχοι που εξασφάλισαν ρώσικα αμάξια και έχουν τα γυναικόπαιδά τους κάποια άνεση είναι περιορισμένες οι δυνατότητες προσφοράς συ μπαράστασης σε γνωστούς φίλους και συγγενείς ακόμα, πολλοί από αυτούς σβήνουν και χάνονται στις στράτες της Ζύγανας και αλλού. Στην περιοχή του Καρς φθάνουν μετά από 8 μέρες. Στα πρώτα χωριά που φθάνουν οι κάτοικοί τους υποδέχονται και τους προσφέρουν φιλοξενία είναι το Σαρίκαμις, Τσιαπίκ κ.ά. Στα χωριά του Καρς δε θα μείνουν για πολύ. Ο ρωσικός Στρατός αποχωρεί και έτσι περνούν στα παράλια της Κριμαίας Νοβορούσκη, Καπαρτίγκα, Σότσι, Βατούμ, άλλωστε πολύ από τους κατοίκους των χωριών που προανέφερα έχουν από χρόνια εμπορικές επιχειρήσεις σ' αυτές τις πόλεις.

Η μοίρα όμως ετοιμάζει και άλλες εκπλήξεις. Μια νέα εξίσου τραγική έξοδος αυτήν τη φορά όμως με την ψευδεπίγραφη προβολή Πολιτισμός.

Σ. ΑθΑΝΑΣΙΑΔΗΣ 

Για την Ελλάδα

 

17 Μαρτίου 1922 το Σερβικό πλοίο Μιχαήλ Αρχάγγελος είναι έτοιμο να αποπλεύσει από το λιμάνι του Ναβαρουσίσκη. Επιβάτες εκούσιοι αυτή τη φορά οι χιλιάδες Πόντιοι που τους φοβίζει η επικράτησης της ρωσικής επανάστασης.

Θα πάμε στην Ελλάδα εκεί είναι η μεγάλη μας πατρίδα. Τραγουδούν και
χορεύουν , ζουν μία απερίγραπτη ευφορία χαράς , δεν τους στεναχωρεί το γεγονός ότι χάνουν ότι με πολύ αγώνα κερδήθηκε, ζωή κοσμοπολίτικη,
περιουσίες. Ένα είναι που κυριαρχεί: η φιλοπατρία. Αυτή και μόνη καθοδηγεί τις καινούργιες επιλογές. Ένα τελευταίο σφύριγμα και το Μ. Αρχάγγελος ξεκινά.

Στο καράβι μία ευτυχής συγκυρία θέλει να ταξιδεύουν πολλοί από τα
χωριά της περιοχής Κιμισχανές, γνώριμοι, συγγενείς, φίλοι. Ένα μεγάλο
μέρος από αυτούς θα ενώσουν τις τύχες τους μέχρι το τέλος του μαρτυρίου, μέχρι το ανθρώπινο τέλος, παλεύοντας με την παρθένα γη του Τσαλί Τσιφλίκ, για να αναστήσουν νοικοκυριό, πατρίδα, ζωή.

Το ταξίδι είναι πολυήμερο και επίπονο, οι μαρτυρίες μιλούν όχι τόσο
κολακευτικά για τη συμπεριφορά του πληρώματος του Μιχαήλ Αρχάγγελος, όμως όλα αυτά περνούν απαρατήρητα από όλους, έχουν γνωρίζει χειρότερα. Τώρα αντικρίζουν την ελληνική πατρίδα Μπροστά τους απλώνεται η καταγάλανη θάλασσα και τα πανέμορφα νησιά του Αιγαίου. Χαρά, συγκίνηση, τραγούδι, χορός, να η Ελλάδα μας.

25 Μαρτίου 1922 το Μ. Αρχάγγελος αγκυροβολεί στα ήρεμα νερά του Θερμαϊκού απέναντι από το καραμπουρνάκι. Η χαρά και το γέλιο, ο χορός και  το τραγούδι θα παραχωρήσουν τη θέση τους στη νέα πραγματικότητα που σε λίγο αντιμετωπίζουν . Πριν καλά καλά χαθεί ο απόηχος της χαράς τους , όταν πρωτοαντικρίσουν την ελληνική πατρίδα βρίσκονται μπροστά σε καινούργιες δοκιμασίες.

1. Η απαγόρευση καθόδου από το πλοίο για μία εβδομάδα (πάμπολες επιπτώσεις).

2. Οδηγούνται δίκην αγέλης σε πρόχειρα καταλύματα, για υγιεινή αποτοξίνωση λες και ήταν χολεριασμένοι, οι χθεσινοί οικονομικοί άρχοντες των παραλιών του Πόντου.

Καραντίνα λοιπόν, ταπείνωση, εξευτελισμός, διαπόμπευση της ανθρώ
πινης αξιοπρέπειας . Χωρίς φροντίδα εγκατελειμένοι, προφυλακισμένοι από μία συμμορία κακών Ελλήνων που νόμιζαν πως είχαν κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στην ελληνική γη, χωρίς καλό λόγο και συμπαράσταση από το επίσημο κράτος αφέθηκαν στο έλεος του Θεού.

Έτσι μέρα με την ημέρα ο τύφος και τα συνεπακόλουθά του αποδεκατίζουν τους περήφανους, γενναίους της ποντιακής πατρίδας. Χιλιάδες οι νεκροί και ατέλειωτα τα βογκητά των εξαντλημένων και αρρώστων. Ένας Γολγοθάς δυστυχώς δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σ' αυτόν τον περιορισμένο χρόνο και χώρο.

Μετά ένα μήνα περίπου επιτρέπουν την έξοδο και τότε αλίμονο ένας
φοβισμένος και τρομοκρατημένος λαός ξεχύνετε στους δρόμους ψάχνο-
ντας τόπους απόμακρους από το κολαστήριο του καραμπουρνακίου για να μη θυμίζει τίποτα με το μαρτύριό της. Λίγοι μένουν στην Καλαμαριά και στην Θεσ/νίκη, οι χιλιάδες θα μείνουν στα ορεινά της Δράμας, του Κιλκίς, της Πέλλας, της Ημαθίας, της Κατερίνης, της Φλώρινας, της Κομοτηνής, της Κοζάνης, της Πτολεμαϊδας, των Σερρών, της Ξάνθης, Αλεξανδρούπολης και στο Τσαλί - Τσιφλίκ οι δικοί μας.

Επιμέλεια: ΣΤΑΘΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ 

Καθ' οδόν για το Τσαλί - Τσιφλίκ

 

14 Ιουνίου 1922 στο Σ. Σταθμό Δράμας τα βοϊδάμαξα από το Καρατσάλ (Μαυρόβατος) που αφιλοκερδώς διέθεσαν οι Καρατσαλήδες φορτώνουν τις λιγοστές αποσκευές των δικών μας ανθρώπων που έχουν πάρει την άδεια από την Ε.Α.Π. να εγκατασταθούν στο Τσιφλίκι του Μουσταφά Μπέη. Αρχική απόφαση της Ε.Α.Π. ήταν να εγκατασταθούν στο Τουρκοχώρι (Μυλοπόταμος) ύστερα όμως από επιμονή της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Αθανασιάδης Κων/νος, Ασβεστόπουλος Δαμιανός και Κεφαλίδης Ιωάννης τους δόθηκε η άδεια για το Τσαλί Τσιφλίκ και το Μιναρέ Τσιφλίκ. Έτσι το πρωινό της Ιουνίτικης μέρας μπαίνουν στον κακοτράχηλο και παρθένο δρόμο για το τσιφλίκι.

Η περιγραφή αυτής της διαδρομής έχει ενδιαφέρον. "Για να φτάσουμε στο τσιφλίκι χρειάστηκαν πάνω από 5 ώρες (απόσταση 10 χιλιόμετρα από τη Δράμα). Περνούμε μέσα από μία πυκνή συστάδα αγκαθιών που το ύψος τους ξεπερνούσε τα 3 μέτρα με άφθονη πανίδα. Κυρίαρχη ήταν η παρουσία των λύκων, των τσακαλιών, αλεπούδων και φιδιών, επίσης οι αγριομέλισσες έκαναν αρκετές επιδρομές στον ανύποπτο πεζοπόρο κόσμο. Στην Τσοπάγκα έγινε ολιγόλεπτη στάση για να δροσιστούμε από μία βρυσούλα που υπήρχε εκεί. Η δεύτερη στάση έγινε στο τσιφλίκι του Γ. Δαβέλα δίπλα στο ποτάμι για φαγητό και ξεκούραση. Το απόγευμα φθάσαμε στο Τσιφλίκι του Μπέη.
Είμαστε όλοι μαζί 43 οικογένειες."

Αφήγηση: Δ. Στεφανίδη και Κ. Αθανασιάδη

Ο Γρηγόριος Λευκόπουλος στο πολύ σημαντικό Αρχείο του γράφει:

"Όταν περί την μεσημβρίαν έφθασαν στο τσιφλίκι του Μουσταφά-Μπέη βρέθηκαν έμπροσθεν μιας καινούργιας πραγματικότητας, ο χώρος που θα στεγάσει τις 43 οικογένειες ήτο όχι μόνο ανεπαρκής αλλά και πλήρης ακαθαρσιών, εξαιρουμένων των κονακίων.

Την επομένην επιδόθησαν στον καθαρισμόν στάβλων, αχυρώνων και αποθηκών, και όταν το έργο τελείωσε παρουσία όλων των φαμιλιών έγινε η κλήρωσης των χώρων. Έτσι λοιπόν αρχίζει η επόμενη μέρα, έτσι αρχίζει η ζωή κάτω από συνθήκες δύσκολες, όμως ο φίλεργος και πεισματάρης Πόντιος δίνει τη μάχη και την κερδίζει. Μαζί με τις άλλες ομάδες που καταφθάνουν στο Τσαλί- Τσιφλίκ γεμίζει ζωή, ελπίδα, προσδοκία."

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ 1922
Επίθετο	Όνομα	Άτομα		Καταγωγή
Παπαδόπουλος	Κυριάκος	3		ΣιχτορμήΑργυρούπολης
>>	Αβραάμ Θ.	4		>>
>>	Χαρίτων Θ.	3		>>
>>	Χαρίτων Σ.	4		>>
>>	Χαράλαμπος	2		>>
>>	Ισαάκ Σ.	2		>>
>>	Αριστείδης Σ.	1		>>
Παυλίδης	Παύλος	2		>>
Σιταρίδης	Δημήτριος	3		>>
>>	Χαράλαμπος	3		>>
>>	Βασίλειος	3		>>
>>	Λαυρέντιος	3		>>
Στεφανίδης	Γεώργιος	3		>>
>>	Δημήτριος	4		>>
>>	Ιωάννης	3		>>
Αποστολίδης	Απόστολος	2		>>
Ευσταθιάδης	Ευστάθιος	3		Τσιογκάρ  Αργυ/πολης
>>	Κυριάκος	5		>>
>>	Θεμιστοκλής	3		>>
>>	Γεώργιος Α.	5		>>
Αθανασιάδης	Κων/νος	2		Σουλαμίς  Αργυ/πολης
>>	Λάζαρος	4		>>
>>	Γεώργιος Γ.	7		>>
>>	Γεώργιος Α.	6	>>
>>	Δημήτριος Σ.	3	>>
>>	Αριστείδης Π.	3	>>
>>	Βασίλειος Γ.	2	>>
>>	Κοσμάς Ισαάκ	2	>>
Μιχαηλίδης	Μιχαήλ	3	>>
Γεωργιάδης	Αναστάσιος	2	>>
Πετανίδης	Ηλίας	2	Χαμά Αργυρούπολης
Στυλιανίδης	Ελευθέριος	4	Γιαούπ
Γεωργιάδης	Αναστάσιος Ι.	4	Καστρικέτα Αργυ/πολης
Ακριτίδης	Γρηγόριος	3	Καρμούτ Αργυ/πολης
Κωνσταντινίδης	Κων/νος(Ποτσής)	1	>>
Σπυριδόπουλος	Ευθύμιος	2	Γετουρμάζ Αργυ/πολης
Σπυριδοπούλου	Γεσθημανή	2	>>
Αργυρόπουλος	Αδάμ	5	Καράκαγια  Αργυ/πολης
Μελανίδης	Χαράλαμπος	5	Τσιμερά Αργυρούπολης
Ανδρεάδης	Στάθης	1	Κάρς Καύκασος
Ζελελίδης	Μιχαήλ	2	Κιουτούμ

 Eπόμενη μέρα...
14 Ιουνίου 1922. Η ζωή αρχίζει το πρώτο ξεκίνημά της στο Τσαλί -Τσιφλίκ. Έχουν τακτοποιηθεί όπως-όπως από στέγαση, οι έποικοι της πρώτης ομάδας και είναι η σειρά της νοικοκυράς να δείξει όσο γίνεται καλύτερα την παρουσία της στη νέα πατρίδα, στη ζωή που αρχίζει με πόνο στην καρδιά και δάκρυα στα μάτια. Καμαρώνει τα λιγοστά νοικοκυριά της που της θυμίζουν ποντιακή πατρίδα προγόνους, κρατεί στα χέρια της την άγια εικόνα που με πολλή συγκίνηση θυμάται την ώρα που την έπαιρνε από το πατρικό εικονοστάσι, για να την έχουν μαζί τους φύλακα και προστάτη στις δύσκολες μέρες της συμφοράς.

Η αποστολή των ανδρών σε τούτες τις μέρες πού δοκιμάζεται η φιλεργία, το θάρρος, η απόφαση, τον θέλει σκληροτράχηλο, με υπομονή και επιμονή, ξεκομμένο από αντιπαραγωγικούς συναισθηματισμούς, με θέληση για δημιουργία και κύρια με ιεράρχηση των προβλημάτων, που θα αντιμετωπίσει στην προσπάθειά του ν' αναστηλώσει την ρημαγμένη οικονομία του, ζωή και πατρίδα.  Έτσι για λίγο, κρύβουν στα τρίσβαθα της ψυχής τους όλο το μαρτύριο του ξεπατρισμού, όλα όσα τους μάτωσαν τη περηφάνια, την φιλοπατρία, όσες ταπεινώσεις και δοκιμασίες γνώρισαν, ότι τους πλήγωσε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ένας και μοναδικός είναι ο στόχος, πώς θα κερδιθεί η ζωή, πώς θα ξαναφτιάξει το ρημαγμένο νοικοκυριό του. Με την πυξίδα της γνώσης οι Τσαλιώτες αρχίζουν τον αγώνα της δημιουργίας, ξεπερνούν τις δύσκολες συγκυρίες, φτώχεια, κακό κλίμα, ελονοσία που αποδεκατίζει οικογένειες και κύρια τα νεογέννητα παιδιά τους. Έτσι πολύ γρήγορα τα πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια δείχνουν πως ο αγώνας κερδήθηκε, η άνοιξη τραγούδησε το ωσαννά της δημιουργίας. Το καινούργιο χωριό που τόσο γρήγορα στήθηκε γέμισε από παιδικές φωνές, από χαρές και τραγούδια, από την μυριόλαλη μελωδία της λύρας που χαιρετά με τη σειρά της, τη μεγαλοσύνη των ανθρώπων . Μακάρι να μπορούσε η φτωχή γραφίδα μου να φωτίζει όσο αξίζει η προσφορά τους στον τόπο, στην προγονική πατρίδα, σ' όλους εμάς που γίναμε κληρονόμοι της δικής τους δημιουργικής ζωής. 

ΠΗΓΗ:

Μορφωτικός Σύλλογος Αργυρουπόλεως (Μαυροτόπου) Δράμας η «Αναγέννησις».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΑΠΟ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΠΟΝΤΟΥ ΣΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ "