Κοτύωρα-Ορντού

Κατά την αρχαιότητα, και πριν από την περσική κυριαρχία, τα Κοτύωρα αποτελούσαν ανεξάρτητη δημοκρατική πολιτεία, ενώ ο Αρριανός, στο έργο του «Περίπλους Ευξείνου», κατά το 2ο αι. μ.Χ. τα αναφέρει ως μια μικρή πόλη. Κατά την εποχή του Φαρνάκη Α΄ (185-170 π.Χ.) η πόλη των Κοτυώρων υπέπεσε σε κατάσταση μικρού αλιευτικού οικισμού και μετά το 63 π.Χ. ο Πομπήιος εγκατέστησε εδώ μερικές αλιευτικές οικογένειες για τις ανάγκες των ρωμαϊκών λεγεώνων.
Επί βυζαντινών τα Κοτύωρα δεν έχουν

ιδιαίτερα σημαντική παρουσία, ενώ το 1204 υπάγονται στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Το 1454 περιέρχονται στην κυριαρχία του Σουλεϊμάν, ο οποίος παρέδωσε την πόλη στον Πορθητή, το 1461. Να σημειωθεί πως διερχόμενος ο Πορθητής παρατήρησε πως οι Έλληνες κάτοικοί της εγκατέλειψαν την πόλη τους και έφυγαν προς διάφορες κατευθύνσεις, αφού προηγουμένως έκαψαν τα σπίτια τους για να μην τα χρησιμοποιήσουν οι Τούρκοι. Τότε διέταξε την εκ θεμελίων καταστροφή της για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος της.
Τα σημερινά Κοτύωρα, Ορντού, σύμφωνα με τη σύγχρονη ονομασία, εικάζεται πως έχουν χτιστεί στην ίδια ή σε παρακείμενη με την αρχαία πόλη τοποθεσία, πράγμα που επιβεβαιώνουν και τα ευρήματα που έφεραν στο φως αρχαιολογικές ανασκαφές. Ο Παπαμιχαλόπουλος αναφέρει ότι στα Κοτύωρα, το 19ο αι., βρέθηκε άγαλμα ανδρός που παραπέμπει στο θεό Ερμή.



ΠΗΓΗ:Μνήμες

Επίσης...
Ο Ξενοφών αναφέρει την πόλη ως αποικία της Σινώπης, ο δε Όμηρος στην Ιλιάδα την αποκαλεί Κύτωρο .
Το όνομα Κοτύωρα προέρχεται από το βασιλιά της Παφλαγονίας Κότυο και την ώρα (φρούριο).
Μετα την ίδρυση του βασιλείου του Πόντου από τους Μιθριδάτες, τα Κοτύωρα υποτάχθηκαν σ' αυτούς.
Ο Στράβωνας αναφέρει ότι οι κάτοικοι των Κοτυώρων αποίκησαν την Φαρνακία, γεγονός που μας δείχνει ότι την εποχή εκείνη τα Κοτύωρα είχαν πολύ μεγάλο πληθυσμό.
Κατά το 2 ο αιώνα τα Κοτύωρα ήταν ένα μικρό χωριό. Όταν το 1461 αλώθηκε η Πόλις, τα Κοτύωρα ερημώθηκαν από τον Ελληνικό πληθυσμό τους. Τότε η πόλη ονομάστηκε από τους τούρκους Ορντού που σημαίνει στρατόπεδο, γιατί εκεί συγκεντρωνόταν ο στρατός του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή.

Ψωμιάδειος Σχολή

Γύρω στα 1770 χριστιανικές οικογένειες από την Αργυρούπολη, τα χωριά Κορόξενα, Γαργάαινα, Δέσμενα, Κασσιόπη κ.ά., εγκαταστάθηκαν σε τοποθεσία ΝΔ των Κοτυώρων και σε απόσταση μίας ώρας από αυτά υπο την διοίκηση τούρκου διοικητή, του μουσελίμη.
Εκεί έζησαν περί τα 60 με 65 χρόνια και αργότερα εγκαταστάθηκαν στην Ορντού όπου μετ' ολίγον ήρθαν να προστεθούν σ' αυτούς και κάτοικοι της Τραπεζούντας υπο τον φόβο πιθανού εξισλαμισμού τους.
Τα κυριότερα προϊόντα που παρήγαγε και εξήγαγε ήταν το καλαμπόκι, τα φασόλια, τα φουντούκια, τα καρύδια, το δέρμα, το μαλλί, το λινάρι, τα αβγά το βούτυρο και η ξυλεία.

Καρυπίδειος Σχολή

Κατά τις αρχές του 20ου αιώνα η πόλη είχε περίπου 12.000 κατοίκους από τους οποίους οι 6.000 ήταν Έλληνες. Το 1917 ο πληθυσμός τους φτάνει τις 17.000 εκ των οποίων οι 7.000 ήταν Έλληνες.
Η έξωση και ο αφανισμός του Ελληνικού στοιχείου από την πόλη των Κοτυώρων άρχισε τον Σεπτέμβριο του1917.
Στις αρχές του 20ού αιώνα λειτουργούσαν εκεί 9τάξιο Γυμνάσιο ( Ψωμειάδειος Σχολή ), 4τάξιο δημοτικό σχολείο, νηπιαγωγείο ( Καρυπίδειος Σχολή ) και παρθεναγωγείο. Ο ελληνισμός των Κοτυώρων και των 57 γύρω ελληνικών χωριών, όπως, άλλωστε και ολόκληρος ο ελληνισμός του Πόντου, υπέστη τα πάνδεινα από τους Τούρκους που είχαν στόχο την ολοσχερή εξαφάνισή του.

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΚΟΤΥΩΡΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΕΔΩ


The Greek villages of Pontus (Από το pontos world)

ΚΟΤΥΩΡΑ (ΟΡΔΟΥ) - KOTYORA (ORDOU)

Τμήμα Κοτυώρων (Section Kotyora)
Κοτύωρα - Ordu
Αλαντζούκ - Alantzouk
Αλήσαϊβάν - Alisayvan
Αλούτζιν - Aloutzin
Αρμούτελη-Μαντέν - Armouteli-Maden
Αρπάκιοϊ - Arpakoy
Άρτας - Artas
Αρτούχ - Artoukh
Αχουρλή (Ρουμ Αχουρλή) - Akhourli (Rum Akhourli)
Γενίκιοϊ - Yalıköy (Yeniköy)
Γιούναλαν (ή Ίνταλαν) - Yunalan (or Intalan)
Γκιαούρμπικι - Gkiaourbiki
Ίνερε - Inere
Καβακλίτζε - Kavaklitze
Καγιάμπασι - Kayabasi
Καραπάνατα (ή Κάτω Γκιαβούρμπικι) - Karapanata (or Lower Gkiavourbiki)
Καρατάς - Karatas
Κιάλταγου - Kialtagou
Κιρετσούχ - Kiretsoukh
Κοϊνούκ - Koynouk
Κουζούλτιζι - Kouzoultizi
Κούσουβα - Kousouva
Μεσάτσιχουρ - Mesatsikhour
Μπέηλαν - Beyalan
Οβάτζιχουρ - Ovatzikhour
Ολάαλαν - Olaalan
Ολουκλί - Oloukli
Πολεμόνιο-Bolaman
Ποτάμια - Potamia
Σεμέν - Semmen
Σινανλί - Sinanli
Ταλκιτζά - Talkitza
Τεϊνελί - Teynelli
Τελίκκαγια - Telikkayia
Τεπέκιοϊ - Tepekoy
Τιουτιουκλί - Tioutioukli
Τουρνάσουϊ - Turnasuyu
Τσάμπασι(ν)-Çambaşı
Τσαταλί - Tsatali
Τσοού - Tsoou
Φεραχλί - Ferakhli
Χαϊτάρ - Khaitar

Τμήμα Βώνας (Section Vona)
Βώνα - Vona
Γιασών (Ιασώνιον) - Yiason (Yiasonion)
Περσεμπέ - Persembe
Πολατλί - Bolatli
Τεκκιά ή Φέκια - Tekkia or Fekia
Τσάκα -Τσάκα-Aziziye (Çaka)
Φερνέκ - Fernek

Τμήμα Χαψάμανας (Section Khapsamana)
Γκιόλκιοϊ (Χαψάμανα) - Gölköy (Khapsamana)
Άκκερις - Akkeris
Αντούζ - Antouz
Γεμισκιάν - Yemiskian
Εϊρίπελ - Eirypel
Κιλιτζάχασαν - Kilitzakhasan
Κουρούαγατς - Kourouagats
Μεσάαλαν - Mesaalan
Περνετζίκ - Pernetzik
Τάμαλαν - Tamalan
Τάραχτα - Tarakhta
This list of the Greek villages of Pontus (or villages where Greeks resided) was compiled by the Center of Asia Minor Studies (Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών) which is based in Greece.

The list may exclude some villages which weren't known at the time the study was completed. The list comprises the villages from the 37 regions of Pontus.
Source: The History of Pontian Hellenism
Christos Samouilidis.
Thessaloniki 1992.