♫♫ Ρασόπουλο ♫♫

Ρασόπουλο

Ρασόπουλο θα ίνουμαι

σα ράσα θα γυρίζω

σα κλάδοπα θα κάθουμαι

και θα σελιδονίζω.

Ράσα μη πρασινίζεται

ποτάμ(ι)α μη βοάτε

θα έρτε το μικρόν τ’ αρνί μ’

κι αρ’ απ’ εσάς φο(β)άται.

Η δυσ’ εφέκεν τα ρασ(ι)ά

και εκάτσε σαν καμμένα

τρυγώνα μ’ ασ’ τα κύρουκας

κι αρ’ έλα με τ’ εμένα.

Χρυσάγγελος θα ίνουμαι

χρυσά φτερά θα φέρω

και σο ζεστόν τ’ εγκάλιοπο σ’

πουλόπο μ’ θα κονεύω.

                             ♫♫ Lyrics-music: Mihalis Kalliontzidis ♫♫

Πουλί του βουνού	Mountain bird	Bergvogel
Πουλί του βουνού θα γίνω θα γυρίζω στα βουνά στα κλαδιά θα κάθομαι και θα χελιδονίζω. Βουνά μην πρασινίζετε ποτάμια μην βογκάτε θα έρθει η μικρή μου αγαπημένη και θα σας φοβηθεί. Η δύση άφησε τα βουνά και έκατσε στα καμμένα τρυγώνα* μου άσε τον πατέρα σου και έλα μαζί με μένα. Χρυσάγγελος θα γίνω χρυσά φτερά θα φοράω και στη ζεστή σου αγκαλιά πουλάκι μου θα μπαίνω.	I will become a mountain bird I will fly in the mountains I will sit in the branches and I will move my wings. Mountains don't get green, rivers don't shout my little love will come and she'll be scared from you. The sunset left the mountains and sat in the burning places my turtle dove leave your parents and come with me. I will become a gold angel and have gold wings and I will enter my love in you warm hug.	Zum Bergvogel will ich werden, um in den Bergen herum zu schweifen, auf den Ästen zu sitzen und mit den Flügeln zu flattern. Berge, grünet nicht. Flüsse, brummt nicht. Es wird mein kleines Schäflein *kommen und sich vor Euch erschrecken. Der Sonnenuntergang ** hat die Berge verlassen und sich ins Verbrannte*** gesetzt. Meine Turteltaube, verlasse Deinen Vater und komm' mit mir. Ein Goldengel will ich werden, goldene Flügel will ich tragen und in Deine warme Umarmung, mein Schatz ****will ich mich legen. * altern. zu: Schatz ** wortw.: der Westen *** könnte die Himmelröte mit gemeint sein **** wortw.: mein Vogel

Μετάφραση από: LyricsTranslate

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ♫♫ Ρασόπουλο ♫♫ "

♫♫ Γουρπάν' ΄ς εσόν το θέλεμαν ♫♫

                              Γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν      

Εσύ όντες αναστενάεις
Εγώ ’ς σον κόσμον χάμαι
Έναν ο πόνον ντ’ έχομαι
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε

γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε
Ντο σύρ’ τ’εσόν το κάρδοπον
Εΐνον ας ευτάμε

όντες τερούν τ’ ομμάτοπα σ’
Ατά τα σεβνταλία
Κάτ’ άγναν κρούει το κάρδοπο μ’
σκαλών και παίρ’ φωτίαν

γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε
Ντο σύρ’ τ’εσόν το κάρδοπον
Εΐνον ας ευτάμε

Εκεί ’ς σο πέραν τα ρασιά
Πουλόπα κελαηδούν’νε
Ασ’ σην σεβντάν τ’εμέτερον
Ατά πα εγροικούν’νε

γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε
Ντο σύρ’ τ’εσόν το κάρδοπον
Εΐνον ας ευτάμε

                               Lyrics: Vasilis Moisiadis♫♫

                                 ♫♫ Music: Babis Kemanetzidis

Θυσία στο δικό σου             το θέλημα        (Νεοελληνική)	Sacrifice in your will          (Αγγλική)	Opferbringung      auf Deinem Willen         (Γερμανική)
Εσύ όταν αναστενάζεις Εγώ στον κόσμο χάνομαι Ένας ο πόνος που έχουμε Πάμε πουλί μου πάμε Θυσία στο δικό σου το θέλημα Πάμε πουλί μου πάμε Τι θέλει η δική σου η καρδιά Εκείνο ας κάνουμε Όταν κοιτούν τα μάτια σου Με αυτή την αγάπη Περίεργα χτυπάει η καρδιά μου Αρχίζει και παίρνει φωτιά Θυσία στο δικό σου το θέλημα Πάμε πουλί μου πάμε Τι θέλει η δική σου η καρδιά Εκείνο ας κάνουμε Εκεί στα απέναντι βουνά Πουλιά κελαηδούνε Από την δική μας την αγάπη Αυτά καταλαβαίνουν Θυσία στο δικό σου το θέλημα Πάμε πουλί μου πάμε Τι θέλει η δική σου η καρδιά Εκείνο ας κάνουμε	When you sigh I am lost in the world The pain that we have is common Let's go my bird*, let's go Sacrifice in your will Let's go my bird, let's go We shall do Whatever your heart wants When your eyes look at me With this love My heart beats strange and starts to be on fire Sacrifice in your will Let's go my bird, let's go We shall do Whatever your heart wants There, across the mountains Birds are chirping They can't understand our love Sacrifice in your will Let's go my bird, let's go We shall do Whatever your heart wants *It's an expression of love, like my love	Wenn Du stöhnst gehe ich in der Welt verloren. Ein ist der Schmerz, den wir haben. Lass uns gehen, mein Vogel*, lass uns gehen. Opferbringung auf Deinem Willen. Lass uns gehen, mein Vogel*, lass uns gehen. Was möchte Dein Herz? Lass uns dies tun! Wenn mich Deine Augen anschauen mit dieser Liebe, schlägt mein Herz seltsam, es fängt an, Feuer zu fangen. Opferbringung auf Deinem Willen. Lass uns gehen, mein Vogel*, lass uns gehen. Was möchte Dein Herz? Lass uns dies tun! Dort gegenüber in den Bergen zwitschern Vögel unserer Liebe wegen, sie spüren sie**. Opferbringung auf Deinem Willen. Lass uns gehen, mein Vogel*, lass uns gehen. Was möchte Dein Herz? Lass uns dies tun! * ist gleichwertig mit "Schatz” **die Vögel spüren unsere Liebe

                               Οι μεταφράσεις είναι από το  Lyrics Translate

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ♫♫ Γουρπάν' ΄ς εσόν το θέλεμαν ♫♫ "

2ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟ

Ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΥ ''Η ΣΤΕΓΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ'' Διοργανώνει το 2ο Πολιτιστικό Διήμερο στόν ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΥ με τούς Καλλιτέχνες:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΡΧΑΡΙΔΗΣ ΑΛΕΞΗΣ (ΤΡΑΓΟΥΔΙ), ΣΑΡΑΦΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ (ΛΥΡΑ), ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (ΑΡΜΟΝΙΟ) ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ ( ΝΤΑΟΥΛΙ)

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΤΡΑΓΟΥΔΙ), ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΛΑΖΟΣ (ΛΥΡΑ), ΣΑΡΑΦΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ (ΛΥΡΑ-ΤΡΑΓΟΥΔΙ), ΤΟΥΡΝΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΡΑΓΟΥΔΙ) ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ (ΝΤΑΟΥΛΙ)

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " 2ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟ "

Για τη σωστή χρήση της λέξης κατζίν

Του Κυρ.Σαχανίδη

Επειδή άκουσα να δίνονται διάφορες ερμηνείες στη λέξη κατζίν, θεώρησα σκόπιμο να ασχοληθώ με το θέμα, πιστεύοντας ότι θα δώσω πιστικές διευκρινίσεις και θα αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις και οι παρερμηνείες.

                                                                      

Κατζίν = κοινό σε όλα τα ιδιώματα. Πληθυντικός : κατζία.

Προέρχεται : Από το μεσαιωνικό κατζίον = είδος θυμιατού, θυμιατήρι.

Σημαίνει : α. Θυμιατήρι χεριού

β. Το μέτωπο και συνεκδοχικά όλο το πρόσωπο

Παροιμιώδης εκφράσεις που περιέχουν τη λέξη κατζίν.

• Το κατζίν ατ’ ’κι γελά = δεν γελάει το πρόσωπό του, είναι σκυθρωπός, είναι κατσούφης.

• Εστύπωσεν τα κατζία = ξίνισε τα μούτρα του, κατσούφιασε.

• Κατζίν ’κ’ έχ’ = δεν έχει μούτρα, είναι ντροπιασμένος και δεν τολμά να εμφανιστεί.

• Το κατζί μ’ άσπρον έν’ = είναι λευκό το πρόσωπό μου, είμαι μη επιλήψιμος, είμαι άμεμπτος, είμαι άψογος, είμαι τέλειος.

• Το κατζίν ατ’ ’κ’ ιδρών’ = δεν ιδρώνει το πρόσωπό του, είναι αναίσχυντος, είναι αδιάντροπος, είναι αναιδής.

• Λαγγεύ’ ’ς σο κατζί μ’ = πηδά στο πρόσωπό μου, μου φέρεται απερίσκεπτα.

Του Κυριάκου Σαχανίδη 

Δείτε επίσης

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ "ΨΥΧΗ" 29/3/2013του Κυριάκου Σαχανίδη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Για τη σωστή χρήση της λέξης κατζίν "

ΣΚΕΨΟΥ...ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙΣ;;;

Δέν είναι αστείο,είναι αυτό που αφήνεις να συμβεί.........

Ukraine Crisis Today- Democracy caught on... από yeniyoruk





ΕΠΙΣΗΣ , ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΙΠΟΔΑ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ....
(Από "πατριωτική" επίθεση που δέχτηκε ο σύλλογος Ποντίων Αγ.Βαρβάρας
 " Ο ΦΑΡΟΣ" με αφορμή ένα θεατρικό ποντιακό έργο)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΣΚΕΨΟΥ...ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙΣ;;; "

ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: "Ιμπραχίμ ο γιός του Ηρακλή"

Το πρώτο κι όχι τελευταίο,ελπίζουμε,βιβλίο τού Γαρασαριώτη Νίκου Πετρίδη.
Ο Νίκος,άνθρωπος που έχει "φάει τόν Πόντο με το κουτάλι" κι έχει μοιραστεί μαζί μας ότι έχει γνωρίσει από τίς πατρίδες,αποφάσισε να τα συγκεντρώσει σχεδόν όλα σε ένα μυθιστόρημα 400 σελίδων,μέσα από τίς εκδόσεις Ινφογνώνων καί να μάς ταξιδέψει μαζί του στίς πατρίδες μας......
Καλή συνέχεια Νίκο,
 "Ανεβζηγός αροθυμία"
  (άσβεστη νοσταλγία)!!!!

Πρόλογος....

Αρχές καλοκαιριού 1914. Ο κόσμος ετοιμάζεται να μπει στον πρώτο μεγάλο πόλεμο του 20ου αιώνα.

Τέσσερις νέοι από τη Νικόπολη του Πόντου. Ο Ηρακλής, ο Γιάννης, ο Ιμπραχίμ κι ο Καραμπέτ. Διαφορετικές καταγωγές, «ιστορίες», θρησκείες. Ίδια πατρίδα.

Μια Αυτοκρατορία που προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή. Μια Αυτοκρατορία που οι «μεταρρυθμιστές» δεν πιστεύουν σε μεταρρυθμίσεις. Μια Αυτοκρατορία που η Ελευθερία, η Ισότητα και η Δικαιοσύνη, δεν είναι για όλους.

Τα μιλέτια και οι Νεότουρκοι. Ο παντουρκισμός, ο ισλαμισμός και ο νέος τουρκικός εθνικισμός.

Η Ελλάδα της Μεγάλης Ιδέας. Η νικήτρια των Βαλκανικών Πολέμων, οι «εθνικοί πόθοι» και οι διχασμοί.

Η Κερασούντα, η οικονομική ανάπτυξη και η «ποντιακή ταυτότητα» στα παραθαλάσσια αστικά κέντρα του νοτιοανατολικού Ευξείνου Πόντου.

Η Πόλη των πόλεων, η βασιλεύουσα. Το μωσαϊκό εθνοτήτων, γλωσσών, θρησκειών, πολιτικών επιδιώξεων, οικονομικών ανταγωνισμών. Το πολυτιμότερο τρόπαιο του «παλιού κόσμου».

Τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που μεταναστεύουν στην Αμερική και οι Έλληνες που «ψάχνουν» τη θέση τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μωραΐτες, Ρουμελιώτες, Κρητικοί, Μακεδόνες, Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Κύπριοι, Ηπειρώτες, Θεσσαλοί, Αιγαιοπελαγίτες, Ευξεινοπόντιοι. Συγχρωτίζονται, γνωρίζονται, συγκρούονται, μεταλλάσσονται. Οι «μούλοι», οι λίγο καλύτεροι από τους «νέγρους», οι χειρότεροι ακόμα και από τους Ιρλανδούς και τους Ιταλούς, προσπαθούν να χωρέσουν κι αυτοί στο σύγχρονο Πύργο της Βαβέλ.

Η εξέγερση των Αρμενίων στη Νικόπολη. Η πολιορκία του κάστρου για έναν ολόκληρο μήνα. Η ηρωική έξοδος και η σφαγή.

Φιλίες, συγκρούσεις και ανταγωνισμοί στο μεσόγειο Πόντο. Στον «άγνωστο» Πόντο.

Μια ιστορία που κυλάει μέσα στην Ιστορία. Η φυλή, το αίμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η φιλία, η αγάπη, το μίσος.

Όλα αυτά που κάνουν τους ανθρώπους, πρόβατα και θεριά.

Όλα αυτά που μας στιγμάτισαν και δεν ξεπλένονται.

Όλα αυτά που μπορούν να μας χωρίζουνε για πάντα.

Μπορούν όμως και να μας ενώσουν…

Παραγγελία ΕΔΩ

€15

Συγγραφέας: Νίκος Πετρίδης

ISBN: 978-960-8362-70-3

Σελ.: 400

Σειρά: Ιστορικά

Γλώσσα: Ελληνικά

Κωδικός: 86979ΙΣ7

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: "Ιμπραχίμ ο γιός του Ηρακλή" "

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΝΤΙΩΝ “ΑΡΓΟΝΑΥΤΑΙ – ΚΟΜΝΗΝΟΙ”

Ο Σύλλογος Ποντίων “Αργοναύται – Κομνηνοί” σας καλεί στις εκδηλώσεις  κοπής της πίτας και τον εορτασμό του Αγίου Ευγενίου, που θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014 ως ακολούθως:

Το πρωί στις 9:30, στον Αγιο Νικόλαο της Καλλιθέας, θα γίνει η εορταστική δοξολογία με την καθιερωμένη αρτοκλασία. Για την επέτειο θα μιλήσει ο φιλόλογος - ιστορικός κ. Χρήστος Ανδρεάδης.

Κατόπιν στις 11:30 π.μ. θα καλωσορίσουμε τον καινούργιο χρόνο στην κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου ( Δαβάκη 10, Καλλιθεα - Αθηνων).

Θα κοπεί η πίτα και θα ακουστούν τα Ποντιακά πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.
Θα ακολουθήσουν δρώμενα απο την θεατρική μας ομάδα, με τίτλο "Νεοχρονίας εθίματα" σε σκηνοθεσία Κυριάκου Σαχανίδη.

Την εκδήλωση θα κλείσει το χορευτικό του Συλλόγου μας.
Για περισσότερες πληροφορίες:www.argonautai-komninoi.gr 

Είσοδος Ελεύθερη!!!
Λίγα λόγια για τον Άγιο Ευγένιο

Ο Άγιος Ευγένιος είναι ο πολιούχος Άγιος της Τραπεζούντας και γι’ αυτό επονομάζεται ο Τραπεζούντιος. Ο Άγιοςσυνδέεται με την πόλη στην οποία γεννήθηκε, έζησε, δίδαξε κ μαρτύρησε και οι πιστοί είναι περήφανοι για την καταγωγή του αναφέροντας συνεχώς την πόλη της καταγωγής του.

Η Τραπεζούντα ήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Μαύρης Θάλασσας όσον αφορά τον πληθυσμό, καθώς και την οικονομική και την εμπορική ανάπτυξη. Εκεί κατέληγαν οι χερσαίοι εμπορικοί δρόμοι από τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, την Ανατολία και την Κωνσταντινούπολη και οι θαλάσσιοι από τη Χερσώνα. Επ’ ευκαιρία της εορτής του πολιούχου της πόλης Αγίου Ευγενίου, οργανωνόταν κάθε χρόνο σημαντική πανήγυρις με επισκέπτες Άραβες, Αρμενίους, Βυζαντινούς, Ρώσους, Εβραίους, Γεωργιανούς κ.ά. που ήθελαν να πουλήσουν τα εμπορεύματά τους και να αγοράσουν άλλα, ενώ προσέρχονταν και πολλοί επίσημοι αξιωματούχοι. Η λιτάνευση των οστών του αγίου Ευγενίου αποτελούσε επίκεντρο της πανηγύρεως. Πολλά καραβάνια, ιδιαίτερα από την Παϊπέρτη, κατέφθαναν για τη συγκεκριμένη πανήγυρι, γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και στην Παϊπέρτη διαδόθηκε η λατρεία του αγίου.
Κάθε αναφορά στην Τραπεζούντα και τον Άγιο Ευγένιο επαναφέρει ζητήματα ιστορικά δέουσας σημασίας.

Ο Ναός τού Άγιου Ευγένιου στήν τραπεζούντα

Ο ναός του Αγίου Ευγενίου, έχει μετατραπεί από το 1461 μ.Χ. σε τζαμί (γενί τζαμί τζουμασί), όταν έγινε η άλωση της Τραπεζούντας από το Μωάμεθ, τον κατακτητή. 

Η θέση του ναού στην Τραπεζούντα σε χάρτη ΕΔΩ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άγιος Ευγένιος

                              Ο Ναός στήν Τραπεζούντα

                              Η λατρεία του Άγιου Ευγένιου

Προβολή 4.ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ-TRABZON σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΝΤΙΩΝ “ΑΡΓΟΝΑΥΤΑΙ – ΚΟΜΝΗΝΟΙ” "

ΝΕΟΧΡΟΝΙΑΣ ΕΘΙΜΑΤΑ

ΝΕΟΧΡΟΝΙΑΣ ΕΘΙΜΑΤΑ

                                 Του Κυριάκου Σαχανίδη

Τα έθιμα, από το βιβλίο της Έλσας Γαλανίδου–Μπαλφούσια 
«ΠΟΝΤΙΑΚΉ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ»

 Πρόσωπα  : 1) Οικοκύρτς 2) Ανάστα 3) Καλομάνα 4) Σοφία  
                      5) Κίτσα 6) Νικόλας 7) Αγόρι 8) Κορίτσι 
                      9) Καλαντιστής 10) Ομάδα από καλαντιστές.

Ιδιαίτερη προφορά γραμμάτων : α = μεταξύ ε και α , περισσότερο ακούγεται το ε. 
                                                                              ο = μεταξύ ε και ο, περισσότερο ακούγεται το ο. 
                                                                              σ= ηχηρό και παχύ σ. 
                                                                              χ = ηχηρό και παχύ σ. 
                                                                              ζ = παχύ και παρατεταμένο ζ. 
                                                                              ξ = παχύ και παρατεταμένο ξ.
                                                                             ψ = παχύ και παρατεταμένο ψ.

(Η σκηνή παρουσιάζει το εσωτερικό ενός σπιτιού. Με το άνοιγμα της σκηνής, 
φαίνεται η Καλομάνα που κάθεται σ’ ένα κάθισμα δίπλα στο τραπέζι.)

               

Ακούγεται μουσική, παραλλαγή τα κάλαντα.

Καλομάνα: Έεεεχ…εδάβεν άλλ’ είνας χρόνος.

                   Τ’αφορισμένα τα χρόνα ’κι δαβέν’νε και πάν’ χάντανε. 

                  ’Σ σ’ ωμία μουν απάν’ έρταν και κάθουνταν.

Οικοκύρτς : (Μπαίνει μέσα κρατώντας ένα κούτσουρο και το βάζει στη σόμπα.) 

                   Καλησπέρα μάνα. Πως είσαι;

Καλομάνα :Τσίπ καλά είμαι εγώ. Έγκες το καλαντοκούρ’; Από μήλον να έν’.           
                     Όχι από απίδ’.

Οικοκύρτς: Ναι μάνα, από μήλον έν’. Τα Χριστίεννα έν’ από 
                    απίδ’ το καλαντοκούρ’. Από μήλον, τη Νεοχρονίαν έν’.

Καλομάνα : Έμορφα, έμορφα. Και ολόρθον να στέντς α. Όχι απλωμένον. 

                     Γιατί αν στέντς α απλωμένον θα φύεται η καλοτυχία μουν.

Οικοκύρτς : Ναι μάνα, ολόρθον θα στέν’ ατο. Καλοτυχίαν θα έχουμε.

Καλομάνα : Η Ανάστα και τα κορίτζα μέρ’ είναι;

Οικοκύρτς : ’Σ σο φουρνίν είναι μάνα. Ψέν’νε τα γλυκά.

Καλομάνα : Ασ’ σ’ όλα εποίκανε;

Οικοκύρτς: Ασ’ σ’ όλα πα εποίκανε μάνα.

Καλομάνα : Γιάμ’ κάτ’ ενέσπαλαν;

Οικοκύρτς :Μη στεναχωρεύκεσαι μάνα, τιδέν πα ’κ’ ενέσπαλαν. 
                     Εσύ όσταν εποίνες ατα, ενεσπάλνες τιδέν καμίαν;

Καλομάνα : Εγώ να ανασπάλω; Ντο είν’ ατά το λες;

Οικοκύρτς : Ε, ατείν’ πα τιδέν ’κ’ ενέσπαλαν. Κάθκα ατουκά και θα ελέπ’ς.

Καλομάνα :Έεεεχ… σ’ εμέτερα τα καιρούς, εμείς εποίναμε  έναν συρίν                      
                    πράματα. Φοινίκια, σαρούπουρμαν, καταΐφα, παχλαβάδες και ντο         
                    ’κ’ εποίναμε. Πολλά πα εποίναμε. Εφτά τεψία και πλέον.

Οικοκύρτς: Μάνα, ατώρα ελλάγαν τα καιρούς.

Καλομάνα :Τα καιρούς ελλάγαν αμά τα εθίματα μουν πρέπ’ να κρατούμ’ ατα.         
                     Αλλέως… εχάθαμε.

Οικοκύρτς:Τα εθίματα θα κρατούμ’ ατα μάνα. Τιδέν οπίσ’ ’κι θα απομέν’.              
                   Αχά έρθαν.

(Μπαίνουν μέσα η Ανάστα, η Σοφία και η Κίτσα κρατώντας η κάθε μια 
από ένα δίσκο με γλυκά και τ’ αφήνουν πάνω στο τραπέζι. Τα κορίτσια 
αφού αφήσουν τα γλυκά πάνω στο τραπέζι, πάνε αγκαλιάζουν και 
φιλούν την Καλομάνα.)

Ανάστα : Αχά, έγκαμε και τα γλυκά τα έμνοστα, για την καλοχρονίαν.

Οικοκύρτς : Και ντο πολλά πα εποίκετεν.

Καλομάνα:Νέπε ντο πολλά λες, ατά ολίγα είναι. Σ’ εμέτερα τα καιρούς εφτά           
                     τρανά τεψία και πλέον γλυκά εποίναμε και ’κ’ εκανείσαν.

Ανάστα:Μάνα σ’ εσέτερα τα καιρούς, σ’ έναν οσπίτ’ απέσ’ είκοσ’ νοματαίοι       
                 εζήναν.

Σοφία : Εμείς εφτά νοματαίοι είμες Καλομανίτσα.

Κίτσα : Αν ’κι κανείντανε θα ευτάμε κι άλλα Καλομάνα.

                      Μουσική ίδια και συνεχίζεται όσο δοκιμάζει η καλομάνα.

Καλομάνα : Πάει κοντά στα γλυκά και παίρνει λίγο να δοκιμάσει. 

                     Έεεεχ… αν ’κι περισσεύ’νε ’κι κανείντανε. Για ας τερούμε εποίκετε        
                      τα έμνοστα, για… (Απλώνει το χέρι πάνω στον πρώτο δίσκο.)

Ανάστα :    Μάνα ντο ευτάς;

Καλομάνα : Να δοκιμάζω. Αν ’κ’ είναι καλά πως θα δείτε τα ’ς σον κόσμον.             
                      (Παίρνει από τον ένα δίσκο και τρώει.) 

                    Πολλά έμνοστα είναι. Ατά ποίος εποίκεν ατα;

Σοφία :      Εγώ καλομάνα. Θα ερέχκουνταν ατα;

Καλομάνα : Θα ερέχκουνταν ατα ρίζα μ’. Εσέν πα θα ερέχκουνταν. Λάχ’ κι ατό        
                     τη χρονίαν εβγαίν’ το τυχερό σ’.

Ανάστα :    Αμήν. (Κάνει το σταυρό της.)

Καλομάνα : (Δοκιμάζει από τον άλλο δίσκο.)

                    Ατά πα έμνοστα είναι. Ατά ποίος εποίκεν ατα;

Κίτσα :       Εγώ καλομάνα.

Καλομάνα:Το κορτζόπον εμουν ετράνυνεν κ’ ευτάει έμνοστα γλυκά. Λελεύω 
                    την ψ’χήκα σ’ περδίκα μ’.

Ανάστα :   Μάνα, τα κορίτζα μουν τ’ αντρισματί είναι, πως ’κι θα ευτάγ’νε 
                  ασ’ σ’ όλα τα γλυκά και τα φαεία πα;

Καλομάνα : Ατός ο χρόνον π’ έρται ας φέρ’ και τ’ ατεινών το τυχερόν

                    (Πάει μπροστά στον άλλο δίσκο. Στην Ανάστα.) 

                   Ατά εσύ εποίκες ατα;

Ανάστα :     Ναι μάνα.

Καλομάνα : Τ’ εσά, πολλά φοράς εδοκίμασα τα. (Δεν δοκιμάζει από αυτά.) 

                    Τσίπ καλά ευτάς ατα εσύ.

Νοικοκύρης:Και ντο πολλά πα εποίκετεν.

Ανάστα :     Κια ντό να ευτάμε. Ατά τ’ εποίκαμε τα Χριστίεννα, ους τ’ οψέ                 
                    άντζα εκανέθαν. Πουρνά έχουμε Νεοχρονίαν κ’ επεκεί τα Φώτα, 

                 τ’ Αε-Γιαννί… Θα έρταν τα παιδία για τα κάλαντα, θα έρταν                     
                    τα Μωμοέρα, κάτ’ πρέπ’ να έχουμε και δίγουμε.

Οικοκύρτς:Καλά λες νε τζη. Εγώ εντώκα με τα δουλείας κ’ ενέσπαλα 

                 τα εθίματα πα, τα εορτάδες πα. 

            Εκείνη τη στιγμή ακούγεται ο ήχος καμπάνας που χτυπά χαρμόσυνα. 

                            Μουσική διαφορετική παραλλαγή τα κάλαντα

              (Ο Νοικοκύρης σηκώνεται πάνω και απευθύνεται στο κοινό.)

                Κάλαντα, Κάλαντα, Πάντα Κάλαντα κι αρχή του χρόνου.

Ανάστα : Καλόν χρονίαν να έχουμε. Κι ο Θεγός, σ’ όλεν τον κόσμον να δίγ’τη         
                Αβραάμ και τη Ισαάκ τα καλά.

Οικοκύρτς : (Απευθύνεται στο κοινό.)

                        Καλόν χρονίαν αδέλφα. 

                    (Πάει και κάθεται στο κάθισμά του, ενώ η καμπάνα συνεχίζει να χτυπά. 

                     Σαν να θυμάται κάτι.)

                 Νε τζη Άναστα τα μωρά μουν μέρ’ είναι;

Ανάστα :  Νέπε ατό πα ντό λόγος έν’ και λες α. Οσήμερον παραμονή 

               Νεοχρονίας έν’, τα κάλαντα επήγαν να λέγ’νε. 

                 (Εκείνη τη στιγμή μπαίνουν μέσα τα παιδιά. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, 
               10 – 12 ετών, με μια τσάντα κρεμασμένη στον ώμο του καθενός γεμάτη 
                  φρούτα κ.λπ. κ’ ένα φαναράκι στο χέρι.)  

                Χα, έρθετεν πουλόπα μ’;

Αγόρι: ’Σ σ’ όλα τ’οσπίτα επήγαμε και είπαμε τα κάλαντα. 

             Τέρεν ντο εσέρεψαμε;

                 (Δείχνει την τσάντα του. Δείχνει και το κορίτσι τη δική του τσάντα.)

Κορίτσι : Τα Μωμοέρα πα είδαμε.

Αγόρι : Εποίναν κάτ’ μασχαρίας… 

                       (Γελά πονηρά. Το κορίτσι ξεκαρδίζεται στα γέλια και γυρνά 

                   στην άλλη πλευρά δήθεν να μην τη δουν.)

Κορίτσι : Μάνα σ’ εμέτερα πα θα έρταν τα Μωμοέρα;

Ανάστα : Πως ’κι θα έρταν ρίζα μ’. Σ’ όλα τ’ οσπίτα πάγ’νε.

                       Συνεχίζεται η μουσική παραλλαγή από τα κάλαντα

Οικοκύρτς : (Σηκώνεται και απευθύνεται στα παιδιά.)

                    Ελάτεν, ελάτεν. 

              (Τα παιδιά πάνε κοντά του.Το ένα από τη μία μεριά και το άλλο από την άλλη. 

                   Ο Νοικοκύρης βάζοντας τα χέρια του στους ώμους των λέει): 

                   Τα Μωμοέρα πουλόπα μ’, ασ’ σα Χριστίενα ους τα Φώτα, 

                   δώδεκα ημέρας, εμπαίν’νε ’ς σ’ όλα τ’ οσπίτα κ’ ευτάγ’νε 

                   μασχαρίας. 

                 ’Σ σα στράτας πα λάσκουνταν. Για το καλόν τη χρονίας… 

                  Ατά ασ’ σα παλαιά τα χρόνα οι παλαιοί μουν εποίναν’ ατα… 

                  Ούμπαν είν’ θα έρταν και σ’ εμέτερα.

 Ανάστα : Δαβάτεν ατώρα αφήστεν απέσ’ τα τσαντάχα σουν κ’ ελάτεν 

                  να αναμένουμε το νέον το χρόνον.

Οικοκύρτς: Νε τζη Άναστα, γιάτι ’κ’ εκούιζετεν και τον αδελφό σ’ τον 

                    Νικόλαν να έρται απόψ’ μετ’ εμάς να τρώγουμε όλ’ εντάμαν; 

                   Μαναχός άγουρος ντο θα ευτάει; Θα αναστορεί τ’ αποθαμέντς ατ’ 

                   και θα κλαίει.

Σοφία :       Πάγω εγώ και φέρ’ ατον πάτερα.

Οικοκύρτς :Δάβα, δάβα κορίτζι μ’. (Η Σοφία φεύγει.)

Κίτσα :       Ούιιιι… μάνα ενέσπαλα το χαλκόν με το νερόν το έπλυναμε 

                   τα σκεύα. Πάγω ξύν’ α κα κι αμάν θα έρχουμαι. (Κάνει να φύγει.)

Ανάστα :    Όχι, όχι ρίζα μ’. Απόψ’ ’κι πρέπ’ να ξύντς νερόν.

Κίτσα :       Γιάτι μάνα;

Καλομάνα: Γιατί οι παλαιοί μουν έλεγαν… αν ξύντς παραμονήν 

                   Νεοχρονίας νερόν και ίλλαμ’ - ίλλαμ’ ζεστόν, ατότε επορεί να 

                   νεβράχκουνταν τα μάισσας και τ’ αερικά. Κι ατότε…

Κίτσα :       Κι ατότε;…

Ανάστα :    Ατότε ατείν’ θα δαιμονίουνταν και ναϊλλοί εσέν.

Κίτσα :      Ντο θα παθάνω;

Ανάστα :    Θα κρούν’νε σε. Θα τιμωρούν’νε σε.

Κίτσα :      Θα τιμωρούν’νε με;

Καλομάνα:Αέτσ’ εξέρουμ’ ατα ασ’ σοι παλαιούς εμουν κι αέτσ’ θα 

                  κρατούμε τα εθίματα μουν πουλόπο μ’. Κάθκα ατουκά και 

                  το πουρνόν δάβα ποίσον ήνταν θέλτς.

                          (Μπαίνουν μέσα η Σοφία και η Ελένη που κρατά ένα δίσκο με γλυκά.)

Νικόλας :  Καλόν χρονίαν να έχετεν και ο Θεγός να χαρίζ’ σας 

                  ήνταν αγαπάτεν. 

                  Καλόν τυχερόν σα κορτζόπα σουν. Να πλεθύν’νε τα 

                  γεννήματα σουν και υίαν να έχετεν. Εμέν πα ’κ’ ενέσπαλετεν. 

                  Να είστουν καλά.

Ανάστα :  (Τη σφίγγει με το ένα το χέρι επάνω της και τη φιλά.)

                  Αδελφέ μ’, εμείς έναν γαίμαν είμες.

Οικοκύρτς:Άκ’σον Νικόλα. Ασσού είσαι τη γυναίκας-ι-μ’ η αδελφός, 

                   τ’ εμόν αδελφός πα είσαι. Έναν οικογένειαν είμες όλ’.

Ένας καλαντιστής : (Από έξω ακούγονται φωνές.) 

                   Νοικοκυραίοι, απέσ’ είστουν;…

Οικοκύρτς:Καλοδεχούμενοι, ελάτεν, ελάτεν…

                      

        (Μπαίνουν μέσα μια ομάδα παιδιών μαζί με έναν λυράρη και λένε τα κάλαντα.)

Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου.

Πάντα κάλαντα, πάντα του χρόνου.

Αρχή μήλον έν’ κι αρχή κυδώνιν.

Αρχή βάλσαμον το μυρισμένον,

Π’ εμυρίστεν α ο κόσμος όλεν’

Ο κόσμος όλεν κι ο βασιλέας.

Για μυρίστ’ ατο κ’ εσύ αφέντη,

Άι αφέντη, καλέ μ’ αφέντη.

Εσύ σο ταρέζ’ κ’ εγώ σην  πόρταν.

Φέρεν ούβας και λεφτοκάρα.       

                      

                       Χρόνα Πολλά. Καλόν Χρονίαν.

Οικοκύρτς : Καλόν χρονίαν να έχετεν. Νε παιδία έκ’σα ότι σερρεύετεν 

                     παράδες για ν’ αγοράζετεν βιβλία για το σκολείον εσουν.

Ένας καλαντιστής : Ναι θείο ορθά έκ’σες.

Οικοκύρτς : Ε, ατότε εγώ πα θα δίγω σας έναν χρυσόν λίραν. 

                          (Βγάζει από το τσεπάκι του γιλέκου του και δίνει μια λίρα.)

Ένας καλαντιστής : Κάλαντα, καλοχρονία, αγούρα παιδία και θελκά 

                                μουσκάρα ’ς σο κατώι και τα πρόγατα σουν να γεννούν 

                                από δύο αρνία. 

                                Καλόν χρονίαν.

Οικοκύρτς : Καλόν χρονίαν. Να έχετεν τα χίλα ευλοΐας. Επάρτεν 

                     και γλυκά παιδία.

 (Τα παιδιά φεύγουν. Πριν φύγουν η Νοικοκυρά παίρνει το δίσκο 

     και  τους προσφέρει γλυκά και φουντούκια.)

Ανάστα :      (Αφού έφυγαν οι καλαντιστές.) Ατώρα ας στρώνουμε το τραπέζ’.

Καλομάνα :Εσταθέστεν… Τα σειράδες, τα εθίματα μουν ’κι πρέπ’ 

                   να χαλάνουμ’ ατα. Ασσού ’κ’ έχουμε νύφεν, το τραπέζ’ θα 

                   στρών’ ατο  το τρανόν το κορίτζ’ν εμουν. Η Σοφίτσα, 

                   το πρωτικάρ’ν εμουν. Εσείν θα βοηθάτεν.

                                       Απαλή μουσική. Παραλλαγή τα κάλαντα.

          (Η Ανάστα, η Ελένη και η Κίτσα πάνε μέσα και φέρνουν πιάτα και μαχαιροπήρουνα. 

                           Τα δίνουν στη  Σοφία κι αυτή τα τακτοποιεί πάνω στο τραπέζι.)

Ανάστα :     Αχά και η βασιλόπιττα. 

                     (Δίνει τη βασιλόπιττα στη Σοφία, η οποία την αφήνει πάνω στο τραπέζι. 

                      Τις δίνουν και οι άλλες αυτά που έφεραν και τα τακτοποιεί πάνω στο τραπέζι.)

Οικοκύρτς : (Παίρνει ένα καλαθάκι που είναι πάνω στο τραπέζι και έχει μέσα καρύδια 

                           και φουντούκια και τα σκορπά στο πάτωμα, αλλά ρίχνει μερικά 

                             και προς το κοινό και λέει):

         Κάλαντα καλός καιρός, τα πάντα και του χρόνου. Εξέβαμε 

          ασ’ σην κακοκαιρίαν κ’ εσέβαμε ’ς σην καλοκαιρίαν. 

         Κάλαντα καλός καιρός, τα πάντα και του χρόνου.

 Ανάστα :     Άμον το ρούζ’νε αούτα τα καλά, αέτσ’  να ρούζ’νε 

                    απέσ’ ’ς σ’ οσπίτ’ν εμουν τα ευλοΐας και τα καλοσύνας.  

                        Απαλή μουσική μέχρι να τελειώσει και το κόψιμο της πίττας.

                                                 Παραλλαγή τα κάλαντα.

Οικοκύρτς :(Παίρνει ένα ποτηράκι, το γεμίζει ρακί και χύνοντας λίγες σταγόνες 

                       σε σχήμα σταυρού στις τέσσερις γωνίες του τραπεζιού κάνει την εξής ευχή):     

                Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. 

    (Αφού τελειώσει και έρθει στη μέση του τραπεζιού, σηκώνει το ποτήρι ψιλά και λέει):   

               ’Σ σην υίαν εμουν… (πίνει το υπόλοιπο και συνεχίζει τις ευχές): 

               Ο Θεγός να πολυχρονίζ’ και να κρατεί μας… Καν’νάν κακόν 

               να μην ελέπουμε… Ο Θεγός όλον τον κόσμον να ελεά κ’ εμάς πα 

               να μη ανασπάλλ’. Ατώρα ας κόφτουμε τη βασιλόπιταν.  

                           (Μετά παίρνει το μαχαίρι να κόψει τη βασιλόπιτα. 

                             Κόβει πρώτα σταυρωτά την πίτα και μετά κόβει τα κομμάτια.)

                Το πρώτον τη Χριστού. (Το παίρνει η νοικοκυρά και το τυλίγει σε μια

                                                      χαρτοπετσέτα για να το βάλει μετά στο εικονοστάσιο.) 

                Το δεύτερον τ’ οσπιτί. (Το παίρνει η νοικοκυρά και το τυλίγει σε μια 
                                                           χαρτοπετσέτα και το αφήνει σε μια άκρη.)

              Το τρίτον για τα γεννήματα (Το παίρνει η νοικοκυρά και το τυλίγει σε μια 
                                                                 χαρτοπετσέτα και το αφήνει σε μια άκρη.) 

               Ατό έν’ τη καλομάνας. (Το δίνει στην Ανάστα κι αυτή στην Καλομάνα.)

               Ατό έν’ τ’ εμόν. (Το αφήνει δίπλα του.)    

                Ατό τ’ οικοδέσποινας. (Το δίνει στην Ανάστα.) 

               Ατό έν’ τη Νικόλα. Το δίνει στην Ανάστα κι αυτή στο Νικόλα. 

               Ατό έν’ τη τρανέσσας τη θεγατέρας-ι-μ’ τη Σοφίας. 

                           (Το δίνει στην Ανάστα κι αυτή στη Σοφία.) 

               Ατό έν’ τ’ άλλεσσας τη θεγατέρας-ι-μ’ τη Κίτσας. 

                           (Το δίνει στην Ανάστα κι αυτή στην Κίτσα.) 

               Ατό έν’ τ’ υιού μ’. (Το δίνει στην Ανάστα κι αυτή στο αγόρι.) 

               Και το υστερνόν, για το στερνοπούλλ’ν εμουν 

          (Το δίνει στην Ανάστα κι αυτή στο κορίτσι. Μόλις παίρνουν τα κομμάτια τους 

       όλοι τα σπάζουν για να βρουν το νόμισμα. Τα παιδιά τα έχουν σπάσειμόλις τα πήραν.)

Σοφία : (Βρήκε το νόμισμα. Το σηκώνει ψηλά και φωνάζει χαρούμενα):  

                     ’Σ σ’ εμέν ερούξεν, ’Σ σ’ εμέν ερούξεν.

Νικόλας :     Λάχ’ κι ατό τη χρονίαν να εβγαίν’ και τ’ εσόν το τυχερόν ρίζα μ’.

Ανάστα :      Ασ’ σο στόμα σ’ και ’ς ση Θεγού τ’ ωτίν.

Καλομάνα : Αμήν. (Κάνει το σταυρό της.)

Αγόρι :         Σ’ εμέν οπέρτς ερούξεν.

Κορίτσι :      Σ’ εμέν πότε θα ρούζ’ν μάνα;

Ανάστα :      Σ’ εσέν θα ρούζ’, τ’ άλλ’ τη χρονίαν ρίζα μ’.

Οικοκύρτς : Ατώρα έν’ η σειρά τ’ αδελφής-ι-σ’, ρίζα μ’. Πολύχρονος 

                     να είσαι κορίτζι μ’ και καλόν τυχερόν να έεις. 

                                  (Τον αγκαλιάζει και τον φιλά.)

Ανάστα :     (Την αγκαλιάζει και τη φιλά.) Ατό η χρονία τ’ εσόν έν’ ρίζα μ’. 

                    Την ευχήν τη Θεγού να έεις.

Μουσική χαρούμενη

                  Αγκαλιάζονται όλοι και φιλιούνται και εύχονται : χρόνια πολλά, καλόν χρονίαν, 

                την ευχήν τη Χριστού να έεις, ο Θεγός ασ’ σην εγάπ’ να μη εβγάλλτσε κ.λπ.

Μουσική μακρόσυρτη, που συνεχίζεται μέχρι το τέλος.

Όταν χαιρετούν γίνεται πιο έντονη.

Οικοκύρτς : (Έρχεται στο μπροστινό μέρος της σκηνής και απευθύνεται προς το κοινό.)

                      Καλόν χρονίαν να έχετεν.

Ανάστα :      (Έρχεται δίπλα στο νοικοκύρη. Έρχονται και όλοι οι άλλοι, δεξιά 

                                      και αριστερά τους σχηματίζοντας ευθεία γραμμή.)

Καλόν χρονίαν και σον Σύλλογον εμουν, τοι ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ - ΚΟΜΝΗΝΟΥΣ.

Οικοκύρτς : (Προς το κοινό.) Και αν ερέχτετεν εμάς…

Όλοι μαζί : Του χρόνου ξαν ελάτεν. Καλόν χρονίαν. 

                             Χαιρετούν ενώ η λύρα ακούγεται πιο έντονα και αποχωρούν.                     

Τέλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΝΕΟΧΡΟΝΙΑΣ ΕΘΙΜΑΤΑ "